Obecna zabudowa rynku pochodzi z XIX wieku i jest skutkiem pożaru, jaki dotknął miasto w 1842 roku. Wcześniej na rynku stały prawdopodobnie drewniane domy, lub domy częściowo murowane z piwnicami, które zachowały się do dziś i stanowią atrakcję turystyczną (Podziemna Trasa Turystyczna). Rynek był miejscem ożywionego handlu wyrobami takimi jak ubrania, meble, biżuteria itd. do czasu, gdy podjęto się budowy Rynku Nowego Miasta. Nad rynkiem dominuje znajdujący się w południowo-zachodnim narożu Ratusz. Na jego wieży od XVII wieku znajduje się dzwon, którego uderzenia zezwalały na rozpoczęcie handlu rano i zakończenie go po południu. 
Lokowanemu w XVI wieku miastu nadano liczne przywileje, m.in. prawo składu różnych towarów. Wymianie gospodarczej sprzyjało dogodne położenie miasta, na szlakach komunikacyjnych. W XVII wieku Rzeszów otrzymał prawo składowania ryb i win. Pod powierzchnią rynku zaczęto budować podziemne magazyny. Głębokie, bo aż do 10 metrów pod powierzchnią piwnice tworzą nieregularną sieć korytarzy i pomieszczeń. Ze względu na kiepski stan, po II wojnie światowej komunistyczne władze podjęły się wzmocnienia i zabezpieczenia fundamentów starego miasta. Część korytarzy i pomieszczeń jest dostępna do zwiedzania w ramach Podziemnej Trasy Turystycznej, która jest pod opieką Muzeum Okręgowego, a prace nad dalszą rekonstrukcją trwają.