Rezydencję zaprojektował prawdopodobnie Tylman z Gameren. Została rozbudowana w połowie XVIII wieku za czasów Hieronima Augusta Lubomirskiego. Pałacyk uzyskał w efekcie modną w tym czasie formę maison de plaisance. W jego otoczeniu znajdował się rozległy ogród ze zwierzyńcem, oranżerią i altaną w stylu chińskim. Ostatnim Lubomirskim posiadającym Pałac był Franciszek, który zdecydował się go sprzedać.



W 1904 roku Pałac został przebudowany. Na przełomie roku 1936 i 1937 w budynku utworzono dowództwo 10. Brygady Kawalerii, z ówczesnym płk. Stanisławem Maczkiem.

W latach 1981-1985 gruntownie restaurowany. W okresie PRL-u w budynku działał Wojewódzki Ośrodek Doskonalenia Kadr Medycznych.

Obecnym właścicielem jest Okręgowa Izba Lekarska w Rzeszowie.





Pałac został zbudowany na planie litery H. Posiada trzy kondygnacje z podpiwniczeniem. W środkowej częsci fasady widoczne są trzy kolumny okien. Analogicznie podzielone były ściany boczne, na trzy części środkowym ryzalitem.

Wnętrze pałacu nie zachowało praktycznie w ogóle pierwotnego rozkładu ani zdobień, gdyż nie zdecydowano się na ich odtworzenie po pożarze na początku XX wieku. W największym pomieszczeniu Pałacu znajdowała się dwukondygnacyjna scena, z tego powodu pałac często nazywany był Teatrzykiem. Otoczenie pałacu stanowi niewielki ogród. Wcześniej na filarach ustawione były bogato zdobione kamienne wazy, które obecnie ustawione są wzdłuż bocznych ścian pałacu. Wykonano je z kamienia, mają kształt urny zwieńczonej bukietem kwiatów lub płomieniem. Pierwotnie służyły jako ozdoby w ogrodzie, który rozciągał się przed budynkiem.