Potrzebę powołania Muzeum Etnograficznego dostrzeżono już w 1910 roku, kiedy to podczas obchodów rocznicy Grunwaldu zorganizowano pierwszą wystawę etnograficzną. Zaczątkiem zbiorów etnograficznych były przedmioty zgromadzone na tej wystawie (wyposażenie wnętrz mieszkalnych, makiety budownictwa, narzędzia rolnicze, wyroby kowalskie, stroje i hafty).
Zbiory te zostały w 1935 roku przekazane nowo powstającemu Muzeum Regionalnemu Ziemi Rzeszowskiej.

Przypuszcza się, ze do 1939 roku zgromadzono około 700 eksponatów etnograficznych. W 1940 roku zbiory przeniesiono do kamienicy przy Rynku, która później była pierwszą siedzibą rzeszowskiego muzeum.

W połowie lat 50. Muzeum Okręgowe zostało przeniesione do nowej siedziby - popijarskiego gmachu przy ul. 3 Maja. Dział etnograficzny otrzymał trzy sale wystawiennicze. W 1964 roku udostępniono pierwszą stałą wystawę ludowego stroju Rzeszowiaków i Lasowiaków. W 1966 roku otwarto dużą wystawę dawnej rzeźby ludowej. Mimo, że cieszyła się dużym zainteresowaniem zwiedzających ówczesne władze nakazały ją zlikwidować, ponieważ eksponowane tam rzeźby ludowe uznano za element "religijnej propagandy".
W kolejnych latach systematycznie gromadzono kolejne zbiory etnograficzne. W latach 60. i 70. zgromadzono blisko 3500 eksponatów współczesnej sztuki ludowej.

W 1989 roku powołano Muzeum Etnograficzne jako oddział Muzeum Okręgowego. Mieści się ono w kamienicy przy rynku 6.


W zbiorach Muzeum Etnograficznego znajdują się odświętne stroje Rzeszowiaków, Lasowiaków i Podgórzan. Ukazują one różnorodność i bogactwo kulturowe przejawiające się w różnicach kostiumologicznych ludności zamieszkującej okolice Jasła, Brzozowa, Łańcuta i Przeworska. Najciekawszych przykładem tego typu zbiorów są unikatowe kolekcje żupanów i rańtuchów pozyskanych z podłańcuckich miejscowości. Kolekcję uzupełniają bogato zdobione wełniane i płócienne chusty oraz inne atrybuty kobiecych stroi jak korale, czepce, kryzki i katany które wraz ze zbiorem biżuterii chłopskiej tworzą kolekcję strojów chłopskich z XIX i XX wieku.

Cenny jest także zbiór instrumentów ludowych, nierzadko wykonanych własnoręcznie przez wiejskich muzykantów. Charakterystyczną dla rzeszowskiego folkloru kolekcję cymbałów uzupełniają basy, bębny, cymbały oraz klarnety.

Muzeum Etnograficzne w Rzeszowie jako jedyne w regionie posiada także kompletny zbiór ceramicznych naczyń ze wszystkich ośrodków garncarskich Polski południowo-wschodniej. Do swego rodzaju muzealnych rarytasów należą ceramiczne kapliczki i przedmioty kultu sakralnego wykonane w miejscowych ośrodkach garncarskich.

W zbiorach znajdują się także przedmioty gospodarstwa domowego oraz narzędzia rzemieślnicze i rolnicze.