Budowa świątyni została rozpoczęta w 1748 roku przez nowego proboszcza, ks. prałata infułata Jana Maurycego von Huffa. Prace budowlan zakończyły się w 1751 roku. Kościół został wzniesiony z cegły i jest otynkowany. Charakteryzuje się późnobarokowym kształtem architektonicznym. Składa się z jednej trzyprzęsłowej nawy, do której przylega dwuprzęsłowe prezbiterium, zamknięte prostą ścianą, z dbudowaną od strony północnej zakrystią. Nad nią jest umieszczona loża kolatorska otwierająca się na prezbiterium arkadami. Od strony zachodniej do nawy jest dostawiona czworokątna wieża. W 1800 roku pewna hrabina ufundowała nietypowy dar dla świątyni. Na jej prośbę bowiem do wieży dzwonnej został dobudowany piramidalny dach hełmowy wykonany z drewna i blachy zakończony latarnią i kutym krzyżem. W nawie są umieszczone pary przyściennych pilastrów, pomiędzy którymi znajdują się okna, zamknięte półkoliście. Sklepienie nawy jest kolebkowe z lunetami i pokryte jest neobarokową polichromią wykonaną w 1905 roku przez Józefa Langnera. Namalowana w samym centrum sklepienia scena Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny wspaniale nawiązuje do oryginalnego charakteru barokowego kościoła. Wykonując freski artysta nawiązał do barokowych cytatów, głównie z Oratorium Marianum Uniwersytetu Wrocławskiego. Artysta tym samym namalował jedną z najpiękniejszych dekoracji malarskich ukazujących iluzjonistyczną nastawę ołtarza głównego, z kolei polichromia w nawie przedstawia czterech Ewangelistów. W ołtarzu głównym, z rzeźbami: świętych apostołów Piotra Pawła i aniołków, między kręconymi kolumnami znajduje się, gotycka rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, wykonana około 1400 roku. Maryja z charakterystycznym lekko esowatym wygięciem ciała, stoi z wysuniętą lewą nogą do przodu. Na głowie Matki Bożej znajduje się korona zwieńczona krzyżem umieszczonym na kuli. W prawej dłoni trzyma Dzieciątko. Wysokość rzeźby to około 230 centymetrów.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons