Kościół wybudowano na początku XVI wieku, w miejscu poprzedniego. Był wielokrotnie przebudowany – najważniejsze prace miały miejsce w 1767 oraz w latach 1921–1923. Kościół w Jaworznie różni się od innych kościołów drewnianych opolskiego – wybudowany został nie na terenie Śląska, ale ziemi wieluńskiej, dlatego reprezentuje cechy późnośredniowiecznej architektury drewnianej Wielkopolski. Obok znajduje się wolno stojąca dzwonnica.

Jest to obiekt orientowany, konstrukcji zrębowej z wieżą konstrukcji słupowej, oszalowany.

Dach kościoła jest dwuspadowy, kryty gontem z szerokim okapem. Na dachu, nad nawą, znajduje się blaszana wieżyczka na sygnaturkę; drugą wieżyczkę umieszczono nad namiotowym dachem wieży. Kaplice mają dachy niższe, dwuspadowe, przechodzące w trójpołaciowe.

Świątynia posiada wieloboczne prezbiterium, łączące się z zakrystią od północnej strony, a od strony zachodniej z prostokątną nawą, wydłużono w latach 20. XX wieku. Nawa została poszerzona o dwie kaplice – w kierunku północnym w 1767, a w południowym podczas ostatniej przebudowy. Z południowej strony ławy znajduje się kruchta. Stropy są płaskie, obite listwami, natomiast ściany oszalowano sosnowymi, lakierowymi deskami.

Ołtarz z obrazem Trójcy Świętej w prezbiterium jest barokowy – pochodzi z XVIII wieku. W lewej kaplicy ustawiono kolejny barokowy ołtarz z obrazem św. Teresy z XVIII wieku. Podczas remontu w 1802 wykonano nowe pokrycie dachu, w 1887 oszalowano kościół z zewnątrz, wymalowano wnętrza oraz dokonano przebudowy świątyni. Najbardziej kontrowersyjne (z punktu widzenia zasad konserwatorskich) były prace z lat 20. XX wieku, kiedy dwukrotnie przedłużono nawę główną od zachodu oraz dobudowano kaplicę południową, nadając w ten sposób świątyni kształt krzyża łacińskiego.

W latach 70. oszalowano wnętrze oraz wymieniono okna z prostokątnych za półkuliste. W latach 80. powstało nowe, granitowe ogrodzenie kościoła oraz parking dla samochodów.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons