"Skarpa Storczyków” stanowi objęty rezerwatową ochroną fragment stromej, poprzecinanej wąwozami, zalesionej skarpy Pradoliny Głogowskiej, ograniczającej po lewej stronie starorzecze Odry, między Trzęsowem i Orskiem. Utworzony został w 1994 roku na powierzchni 65 ha. Został utworzony w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych zbiorowiska lasów liściastych ze stanowiskami chronionych i rzadkich gatunków roślin, w tym kruszczyka połabskiego.

Rezerwat porasta unikatowy starodrzew złożony z sześciu zespołów leśnych: grądu, łęgu przystrumieniowego i jesionowo-olszowego, kwaśnej i żyznej buczyny niżowej oraz kwaśnej dąbrowy, położonych na malowniczej skarpie poprzecinanej wąwozami. W runie rośnie rzadki storczyk – kruszczyk połabski, a także inne chronione rośliny, m.in: pajęcznica gałęzista, kokoryczka wonna, wiciokrzew pomorski, berberys zwyczajny i konwalia majowa oraz chronione grzyby: soplówka gałęzista, szmaciak gałęzisty, puchawica olbrzymia i sromotnik bezwstydny.

Z rzadkich ptaków, na terenie rezerwatu gnieżdżą się: siniak, dzięcioł zielony, muchołówka białoszyja, bocian czarny, trzmielojad.

Około 300 drzew w rezerwacie osiągnęło wymiary pomnikowe.
Rezerwat „Skarpa Storczyków” jest przyrodniczym ewenementem, niezmienionym od setek lat, w którym w naturalnym stanie zachowały się ciekawostki przyrodnicze.
W rezerwacie występują najlepiej wykształcone poza dolinami rzek, płaty grądu wysokiego.

Zachodni kraniec rezerwatu obejmuje mały fragment starorzecza Odry, o wodno-bagiennym środowisku, w którym występuje kotewka orzech wodny oraz grzybienie białe. Kotewka orzech wodny znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin i stanowi roślinę zagrożoną wymarciem.
W przeszłości kotewka orzech wodny stanowiła podstawowy pokarm dla osiadłej w tym rejonie ludności.