Kościół filialny pw. Imienia Maryi wybudowany w miejsce drewnianego w latach 1721-1738, fundacji Józefa Potockiego, oraz bpa Józefa Czarneckiego. Konsekrowany 12 05 1835 roku.

Budynek murowany, orientowany, jednonawowy, barokowy. Prezbiterium węższe i niższe od nawy, zamknięte apsydą. Zakrystia dostawiona do prezbiterium. Po obu stronach fasady dwie czworoboczne, smukłe wieżyczki z wewnętrznymi spiralnymi schodami na chór i poddasze. Na strychu zachowane otwory strzelnicze. Nawa przekryta sklepieniem kolebkowym z lunetami. Apsyda przekryta sklepieniem hemisferycznym z lunetami. W trakcie remontu w 1883 roku dostawiono dwie kruchty. Dach pokryty blachą miedzianą. Budynek był też odnawiany w 1951 i 2001 roku.

Wyposażenie jednolite późnobarokowe z XVIII wieku.

gotycka figura Matki Bożej z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XV wieku, wykonana z drewna lipowego, wysokość 74 cm. Rzeźba należy do typu rzeźb Pięknych Madonn;
obraz ze sceną Zwiastowania (kopia obrazu Rafaela) zasłaniający figurę;
promienista gloria wykonana w 1965 roku według projektu Zbigniewa Wzorka;
antepedium z herbem Ropczyc i girlandami kwiatów;
ambona z wolutami zdobionymi urnami za zniczami;
pod chórem tablica poświęcona pamięci ks. Michała Siewierskiego autorstwa projektu Bronisława Chromego.


Drewniane ogrodzenie z 1883 zrekonstruowane w 2010 roku. W czterosłupkowej bramie wejściowej krytej gontem znajduje się barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena z XVIII wieku. W ogrodzeniu murowana dzwonnica z XX wieku, z dwoma dzwonami. Starszy ufundowany przez Polonie z Chicago w 1921 roku, drugi z końca XX wieku.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Agnieszka Swieton, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons