Jest to świątynia poewangelicka nosząca dawniej wezwanie św. Trójcy. Wzniesiona w stylu późno klasycystycznym w latach 1803-1808. Spłonęła w 1915 roku, odbudowana 2 lata później z wykorzystaniem murów obronnych. W okresie II Rzeczypospolitej należała do parafii znajdującej się w strukturach Ewangelickiego Kościoła Unijnego w Polsce. Od 1945 roku świątynia katolicka.

Kościół wzniesiono na planie prostokąta, posiada prostokątną wieżę zwieńczoną kopułą. Na jej szczycie wysoka kolumnowa latarnia. Wnętrze zostało wybudowane na planie wpisanego w prostokąt owalu (elipsy) wyznaczonego przez 16 wysokich kolumn, posiadających głowice w stylu jońskim oraz dwie kondygnacje balkonów (empor).


W 1968 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.





Zdjęcia: Mieczysaw, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons