Jest to największy i najokazalszy, zachowany do dzisiejszego dnia budynek z czasów ariańskich. Pierwotnie należał do Jana Siekierzyńskiego i jego żony. W 1634 roku został nabyty przez aptekarza i wójta Rakowa - Samuela Goryszowskiego. Następnym właścicielem był Andrzej Mokronowski, właściciel połowy Rakowa. W 1683 roku odsprzedał go rodzinie Kuraszewiców. W 1757 roku właścicielami nieruchomości zostali Ignacy i Marianna Praszkiewicze, którzy urządzili tu karczmę.

W latach 50. XX wieku w budynku urządzono magazyn nawozów sztucznych a potem Gminną Bibliotekę Publiczną. W 2015 roku ukończono rewitalizację budynku.

Budynek jest parterowy, podpiwniczony, zbudowany na rzucie prostokąta. Na zewnątrz bezstylowy, we wnętrzu noszący ślady architektury późnorenesansowej. Od południa znajduje się sala o sklepieniu kolebkowym z lunetami, pokrytym późnorenesansową stiukową dekoracją żebrową, z rozetami; delikatny rysunek zworników wykazuje wysoką klasę artystyczną. Ornamentyka nie zawiera motywów religijnych. W tej sami znajduje się okienko w obramieniu późnorenesansowym. W niektórych, innych pomieszczeniach zachowały się sklepienia kolebkowo-krzyżowe.


W 1957 roku budynek wpisano do rejestru zabytków.



fot. EwaRóża, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons