Cmentarz parafialny w Rajczy został założony w połowie XIX wieku (parafię erygowano w 1844 roku) na płaskim terenie przy głównej drodze wsi, w pobliżu kościoła parafialnego z jednej strony i rzeki Soły z drugiej. Wcześniej zmarli byli grzebani na cmentarzu kościelnym (zabytek nieruchomy, nr rej.: A-600/89 z 3 grudnia 1989) przy starym drewnianym kościele u podnóża Compla.

Nekropolia była i jest wykorzystywana głównie do pochówku parafian; członków społeczności żydowskiej grzebano w sąsiedniej wsi, Milówce, gdzie w 1891 roku powołano gminę żydowską. Wcześniej żydzi z Rajczy podlegali pod gminę w Zabłociu.

30 listopada 1989 cmentarz został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego. W 1997 roku kwatera wojenna została ogrodzona, a znajdujące się na niej krzyże odrestaurowano.

Północno-zachodnia część nekropolii to tzw. kwatera wojenna bądź wojskowa. Większość nagrobków w tej części nekropolii wieńczą żeliwne krzyże projektu Hansa Mayra z motywami Krzyża Żelaznego, miecza i wieńca, które zostały wykonane nieodpłatnie w oddalonej o około 14 km od Rajczy odlewni w Węgierskiej Górce. Na skraju nekropolii znajduje się kaplica cmentarna, rozbudowana około 2006 roku według projektu Magdaleny Piątek i Joanny Łopaty z żywieckiej pracowni Mpstudio; w rogu cmentarza, przy drodze, stoi kamienny nieprofesjonalnie polichromowany nepomuk.

Nagrobki znajdujące się na cmentarzu pochodzą z różnych lat i są zróżnicowane pod względem zastosowanego materiału; oprócz żeliwnych krzyży umieszczono na nim również nagrobki kamienne.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Adrian Tync, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons