Rezerwat położony jest w północno-środkowej części Wzgórz Dalkowskich.

Celem ochrony rezerwatu jest "zachowanie ze względów przyrodniczych, naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych unikalnych fragmentów starych lasów bukowych na Wzgórzach Dalkowskich, zróżnicowanych lasów liściastych z grupy grądów i łęgów z szeregiem chronionych gatunków flory i ornitofauny”.

Rezerwat obejmuje mocno urzeźbioną i sfałdowaną partię zachodniego zbocza wierzchowiny Wzgórz Dalkowskich poprzecinaną wąwozami. W środkowej części występują źródliska, stanowiące atrakcję rezerwatu. Z sączących się po zboczach źródeł, powstają potoczki spływające w dolinę. Kilka z nich w obniżeniu tworzy naturalny śródleśny staw.

W rezerwacie występuje fragment lasu z buczyną oraz las grądowy z dębem, grabem i lipą z domieszką jesionu, olszy, jaworu i brzozy o bogatej florze runa. Spośród roślin naczyniowych występują m.in. konwalijka dwulistna, gwiazdnica pospolita, kokoryczka wielokwiatowa, piżmaczek wiosenny, paproć-orlica, kuklik zwisły, zawilec gajowy oraz inne rośliny runa.
Z awifauny w rezerwacie gnieździ się gołąb siniak, zięba, drozd śpiewak, świstunka leśna, dzięcioł duży, szpak, kos, kowalik, sikora modra i inne.

W południowej części rezerwatu, obok kościoła znajduje się źródło św. Jakuba Większego.
W 2003 roku na terenie rezerwatu utworzono ścieżkę edukacyjną.
Na obszarze rezerwatu znajduje się grodzisko plemienne z przełomu XII – XIII wieku.