Park leży wzdłuż rzeki Pszczynki, która przepływa przez sztucznie utworzone stawy i kanały. W 2005 r. prowadzone są prace konserwacyjne przy obiektach wodnych.

Początki parku wiążą się z renesansową przebudową zamku w XVI w. Wtedy w pobliżu zamku powstały ogrody warzywne, zaś w północno-zachodniej części parku zwierzyniec, w którym trzymano zwierzynę płową i ptactwo (m.in. modne wówczas pawie). Ten późnorenesansowy park użytkowo-ozdobny został przekształcony i poszerzony w II połowie XVIII w., w czasie barokowej przebudowy rezydencji. Nowe tereny objęły obszar dawnych mokradeł po obydwu stronach rzeki Pszczynki. Nawiązywał on do wieloosiowych założeń francuskich , zapoczątkowanych przez André Le Nôtre'a, złożonych z różnorodnych elementów, tworzących jednak kompozycyjną całość podporządkowaną budowli rezydencyjnej[56].

W latach 1846-1850, kiedy z trzech stron dobudowano do pałacu tarasy, przeobrażeniom uległy również partie ogrodu najbliższe pałacowi.

Obecny kształt parku, czyli typ angielski, pochodzi z II połowy XIX w. Reprezentuje on spóźnioną formę ogrodu romantycznego. Likwidacji uległa wówczas główna aleja na osi, w miejscu której powstała rozległa polana sięgająca aż po meandry Pszczynki, której brzegi umocniono i obsadzono drzewami i krzewami. W tym czasie powstały elementy drobnej architektury (p. niżej). Dosadzono również wiele egzemplarzy egzotycznych gatunków drzew (m. in. platan klonolistny, tulipanowiec)[56].





Opis skopiowano z wikipedi.
fot Jacek Cisło, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons