Jest najstarszym zabytkiem gminy Przyrów. Świątynia została wzniesiona na początku XVI wieku lub pierwszej połowie XVII wieku z kamienia łamanego i cegły. Jest budowla na planie prostokąta, z węższym, zamkniętym półkoliście, prezbiterium, do którego, od północy, przylega zakrystia. Od zachodu dobudowana jest kwadratowa, trójkondygnacyjna wieża. Prezbiterium jest nakryte kopułą z latarnią, a nawa stropem. Dachy są kryte gontem.

Kościół był poddawany renowacjom, m.in. w latach 1852-1886, 1912 oraz później. W latach 2009-2012 przeprowadzono kapitalny remont elewacji i dachów.


We wnętrzu brak oryginalnego wyposażenia. Do 1999 znajdował się tu XVII-wieczny ołtarz, który został ograbiony i zniszczony przez złodziei. W jego predelli umieszczony był obraz Śmierć św. Józefa, w polu centralnym gotycka rzeźba św. Mikołaja, natomiast nastawę zdobiły XVII-wieczne rzeźby świętych Stanisława, Wojciecha, Andrzeja i aniołów. W zwieńczeniu ustawione były hermy biskupie (XVII wiek) i obraz św. Anny Samotrzeciej. Obecny ołtarz reprezentuje styl barokowy i ma charakter kolumnowy. Obrazy reprezentują również styl barokowy.

W prezbiterium znajduje się dekoracja malarska na dobrym poziomie artystycznym, którą w latach 2013-2015 poddano pracom renowacyjnym. Przedstawia siedem scen z życia św. Mikołaja inspirowanych Złotą legendą autorstwa Jakuba de Voragine. Jej autor ani fundator nie są znani.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. MatN90, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons