Rezerwat położony jest w północnej części województwa dolnośląskiego, w powiecie polkowickim, w granicach administracyjnych miasta i gminy Przemków. Obszar ten należy do mezoregionu Równiny Szprotawskiej, przez środek rezerwatu przepływa rzeka Szprotawa. Od północny i północnego zachodu wzdłuż stawów przebiega granica województwa granicząc z województwem lubuskim. Od północnego wschodu i wschodu obszar graniczy z użytkiem ekologicznym „Przemkowskie Bagno”. Od południa otoczony jest przez miejscowości Ostaszów, Łężce i Przemków.

Rezerwat został utworzony zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 18 maja 1984 r. Celem ochrony jest zachowanie stawów i bagien oraz otaczających je lasów w dolinie rzeki Szprotawy, będących ostają licznych gatunków ptaków. Powierzchnia rezerwatu wynosiła początkowo 1046,25 ha, z czego 13,1% (137,57 ha) zajmowały lasy, a pozostałe 86,9% (908,68 ha) – stawy i łęgi. Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu z 17 kwietnia 2014 r. zwiększyło powierzchnię rezerwatu do 1071,5648 ha.

Najstarsze stawy zostały założone około 1860 r. za czasów panowania księcia Christiana Augusta von Schleswig-Holstein (początkowo na obszarze 250 ha). W latach 70 XX w. zostały rozbudowane do obecnej powierzchni. Stawy Przemkowskie są drugim co do wielkości kompleksem stawów rybnych na Dolnym Śląsku (po Stawach Milickich), w których głównie hoduje się karpia.

Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie blisko 250 gatunków ptaków, w tym około 150 lęgowych. Występuje tu przynajmniej 18 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej i 9 gatunków z Polskiej czerwonej księgi zwierząt. Charakterystyczne gatunki występujące w rezerwacie to:

bąk (PCK)
podgorzałka (PCK)
bielik (PCK)
wąsatka (PCK)
podróżniczek (PCK)
mewa śmieszka
łabędź krzykliwy
łabędź niemy
płaskonos
cyranka
krakwa
perkoz rdzawoszyi
gęgawa
czapla siwa (tworząca nietypowe kolonie w trzcinowiskach, a nie jak zwykle na drzewach)
czapla biała
bocian czarny
dziwonia
Ostoja stanowi jedno z ważniejszych w tej części Europy miejsc odpoczynku i żerowania ptaków w czasie migracji (szczególnie gęsi zbożowej). Podczas jesiennych przelotów najliczniejsze są łyski (do 11 600 osobników), krzyżówki (do 10 600) i głowienki (9000).

Najważniejszym środowiskiem dla awifauny lęgowej są szuwary trzcinowe (trzcina pospolita) i pałkowe (pałka szeroko- i wąskolistna), przylegające pasem o zmiennej szerokości (1-50 m, najczęściej 2-5 m) do brzegów grobli stawowych. Na tafli wody oprócz masowo występujących włosienniczników i rdestnic, spotykane są rzadkie grzybienie północne.

Wstęp na teren rezerwatu możliwy jest tylko po uzyskaniu zgody Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we Wrocławiu.





Opis skopiowano z wikipedi.