Pierwotna świątynia została zbudowana jako kaplica zapewne na polecenie św. Kingi, żony Bolesława V Wstydliwego przez Jacka Aleksego Sadykierza, i została poświęcona św. Aleksemu, patronowi jej dziadka cesarza Aleksego Komnena. Kaplica powstała zapewne około 1278 roku. Po wielkim pożarze w 1341 roku Kazimierz III Wielki dobudował do kaplicy wieżę z czerwonego piaskowca. W 1683 roku świątynia została spalona. W latach 1683-1695 kościół został odbudowany i powiększony o kaplicę św. Mikołaja dzięki staraniom Mikołaja Siemieńskiego. Na skutek kolejnych pożarów wieża z czasów Kazimierza III Wielkiego została obniżona. Budowla została zniszczona w 1834 roku przez pożar i odbudowany kosztem rządu. Po I wojnie światowej świątynia była odbudowywana dzięki staraniom księdza Antoniego Ręczajskiego. Ostatnio świątynia była remontowana w latach 1974-1978 dzięki staraniom księdza Józefa Oktobrowicza. W latach 1994-1997 budowla została pokryta blachą miedzianą dzięki staraniom księdza Stanisława Szczypiora. Świątynia została wzniesiona w stylu gotyckim, jednak w ciągu wieków była wielokrotnie przebudowywana, w związku z tym w większości reprezentuje styl barokowy. Jest to kościół orientowany, wybudowany z kamienia i cegły.

Ołtarz główny, reprezentujący styl barokowy, został wykonany z drewna i pochodzi z pierwszej połowy XVII wieku. Jest ozdobiony 6 kolumnami korynckimi z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem z XVI wieku. W niższej części nastawy ołtarza są umieszczone figury: św. Szczepana, św. Tekli, powyżej św. Józefa i św. Marii Magdaleny, pomiędzy nimi znajduje się obraz św. Trójcy, w zwieńczeniu jest umieszczony obraz św. Mikołaja z początku XIX wieku, natomiast najwyżej znajduje się ukrzyżowany Chrystus z XVIII wieku, obok są umieszczone figury św. Franciszka i św. Antoniego. Ołtarz z nawy północnej reprezentujący styl barokowy pochodzi z XVII wieku i jest ozdobiony obrazem św. Antoniego z XVIII wieku oraz rzeźbą późnobarokową Chrystusa Zmartwychwstałego. Ołtarz z nawy południowej, również barokowy pochodzi z XVII wieku i jest ozdobiony krzyżem z figurą Pana Jezusa. Poza tym do wyposażenia należą: płyta nagrobna księdza Wlazło z 1586 roku (jest połamana, w trzech kawałkach, w związku z tym nie jest wyeksponowana i nie można jej oglądać) oraz epitafium Zofii z Czapalskich Lembke zmarłej w 1829 roku.

Na trzeciej kondygnacji wieży znajdują się dzwony odlane ze staliwa w 1872 roku w Bochum. Na mniejszym dzwonie znajduje się napis: BOCHUM, GERMANIA NOS FECIT - POLONIA DEO SERVIRE IUSSITT - W BOCHUM, NIEMCY WYKONALI - W POLSCE SŁUŻĄ BOGU, na większym nastomiast: BOCHUMER VEREIN GUSSSTAHLFABRIK. PROCURANTIB JOS SZPADERSKI CUR, PRZEDBOR ET VIN SWIERZEWSKI PRAESID MAGISTRATUS CIVIT. A.D. MDCCCLXXII.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. LuzynaS, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons