Zamek został wzniesiony w XV wieku jako siedziba Piastów opolskich, którzy wówczas panowali nad Prudnikiem i jego okolicami. W 1481 śląsko-czesko-morawski rycerski ród Wierzbnów kupił prudnicką kasztelanię wraz z zamkiem w Łące Prudnickiej.

Śląski ród arystokratyczny Mettichów stał się właścicielem zamku wraz z całą wsią w 1592. Zamek w Łące Prudnickiej stał się centrem ich dóbr. Mettichowie byli wówczas właścicielami kilku wsi w okolicy Prudnika, między innymi Moszczanki, Niemysłowic, Klisina, Ściborzyc Małych, Piorunkowic, Wierzbia i części Rudziczki, a w XVII wieku stali się właścicielami miasta Korfantów.

Mettichowie przeprowadzili kilkuetapową przebudowę zamku na renesansową rezydencję, zgodnie z ówczesną modą. Dwie główne przebudowy miały miejsce w XVI wieku i w latach 1615–1617. Nadano mu wówczas cechy renesansowe. Powstało czteroskrzydłowe założenie z wewnętrznym dziedzińcem, budynki zamku zostały dwukondygnacyjne częściowo podpiwniczone. Na elewacjach zastosowano specjalną technikę dekoracyjną sgraffito, która polega na nakładaniu kolejnych, kolorowych warstw tynku lub kolorowych glin i na zeskrobywaniu fragmentów warstw wierzchnich w czasie, kiedy jeszcze one nie zaschły (nie utwardziły się). W południowym skrzydle znajdowała się brama z sienią przejazdową.

Mettichowie byli protestantami. W 1605 cesarz w uznaniu rodu nadał Joachimowi Mettichowi tytuł barona. W 1629 cesarz Ferdynand II Habsburg wysłał kapitana La Mordima i jezuitę Cygnaeusa, żeby zmusili Joachima Metticha i jego poddanych do przejścia na katolicyzm pod koniec jego życia. Zaowacowało to budową kaplicy w północnej części skrzydła wschodniego zamku.

Anna i Maria von Mettich w 1829 sprzedały swoje zadłużone dobra generałowej Colomb. Rok później od Colomb Łąkę Prudnicką wraz z dobrami w Niemysłowicach, Chocimiu oraz Spalonym Dworem kupił Johann Karl Sedlnitzky von Choltitz herbu Odrowąż. Z powodu wystąpień chłopów w Łące Prudnickiej związanych z Wiosną Ludów w 1848 schronił się w Spalonym Dworze na kilka dni, a następnie powrócił na zamek w Łące Prudnickiej i wprowadził reformy dotyczące zniesienia pańszczyzny, oczynszowania chłopów.

Johann Karl przeprowadzili kolejne przebudowy zamku. Około 1840 zburzył zamkową kaplicę. Odnowił zamek w latach 1875–1883. Zostało mu nadanych wiele cech neogotyckich. W południowo-zachodnim narożniku wzniósł kwadratową wieżę. Do właścicieli zamku należał też pobliski kompleks leśny nad rzeką Prudnik, zwany Lasem Niemysłowickim.

Hermann von Choltitz, landrat powiatu prudnickiego, opuścił zamek wraz z rodziną w marcu 1945 w obawie przez zbliżającym się frontem. Ostatnim niemieckim właścicielem zamku był generał piechoty Dietrich von Choltitz. W czasie II wojny światowej Dietrich zasłynął jako „Zbawca Paryża”, za sprzeciwienie się wykonaniu rozkazu Adolfa Hitlera, który nakazywał zniszczenie Paryża, za co in absentia został przez hitlerowców skazany na karę śmierci. Do wiosny 1947 pozostawał w niewoli alianckiej, a następnie zamieszkał w Baden-Baden w Niemczech Zachodnich.

W 1953 obiekt przejęła Stadnina Koni w Prudniku. W latach 80. XX wieku w zamku mieścił się hotel.

W 2006 zamek został zlicytowany za 250 tysięcy zł. przez Przemysława Krokowskiego i Marię Bodgani, którzy zapowiadali przebudowę zamku na centrum hotelowo–konferencyjne. Od tej pory popada w ruinę. Prywatny właściciel nie przeprowadził żadnych prac konserwatorskich ani zabezpieczających. Syn Dietricha von Choltitza, Timo von Choltitz, próbował bezskutecznie odzyskać zamek.

Sąd nałożył na Krokowskiego trzy tysiące złotych grzywny za nie wywiązanie się z umowy. Po roku karę zamienił na 30 dni aresztu. Krokowski przebywa w Stanach Zjednoczonych, nie płaci podatków za zamek. Gmina Prudnik wielokrotnie wysyłała pisma, uruchamiała procedury prawne i skarbowe, w celu otrzymania pieniędzy. Restauracja zamku przez gminę jest niemożliwa, gdyż nie posiada wystarczających środków. Burmistrzowie Prudnika Franciszek Fejdych i Grzegorz Zawiślak bezskutecznie podejmowali starania w celu ratowania zamku. Wiceburmistrz Prudnika Jarosław Szóstka w wywiadzie dla Polskiego Radia Opole stwierdził:
"Jako gmina niewiele w tej sprawie możemy zrobić. Nie mamy w swoich zadaniach i w swojej strukturze jednostki, która zajmowałaby się monitorowaniem i dbaniem o zabytki. Jesteśmy w stałym kontakcie z opolskim konserwatorem zabytków."

Ze względu na wiele samobójstw przez powieszenie, do których doszło w ostatnich latach na terenie zamku, jest on popularnie nazywany „zamkiem wisielców”.

Zamek znajduje się tuż przy wjeździe do Łąki Prudnickiej od strony Prudnika, przy drodze krajowej nr 40. Pomimo postępującej dewastacji zachowały się wszystkie zamkowe skrzydła. W południowo-zachodnim narożniku wznosi się kwadratowa neogotycka wieża, zbudowana w XIX wieku z inicjatywy Johanna Karla, natomiast w południowo-wschodnim narożniku jest okrągła baszta zwieńczona stożkowym dachem. Na elewacjach widoczne są resztki renesansowych dekoracji sgraffitowych. W zrujnowanych wnętrzach pozostało kilka sklepień kolebkowych z lunetami. Budowli grozi seria katastrof budowlanych w jej poszczególnych częściach. Zamek ma 53 pomieszczenia o powierzchni prawie 3 tys. m². Należy do niego 2,5-hektarowy park.






Opis skopiowano z wikipedii.