Wieża jest jedyną pozostałością po zamku w Prudniku. Znajduje się na terenie Starego Miasta i jest najstarszą, prywatną budowlą obronną na terenie Polski. 

Zamek gotycki w zakolu rzeki Prudnik wzniesiony został w XIII wieku z inicjatywy czeskiego szlachcica Woka z Rożemberka, uważanego za założyciela Prudnika. Wieża Woka pełniła funkcję miejsca ostatecznej obrony, gdyż grube ściany i wejście do jej wnętrza umiejscowione na wysokości 12,5 metra czyniły z niej miejsce nie do zdobycia. Pełniła także funkcje więzienne oraz magazynowe. 

W czasie pożaru 27 sierpnia 1806 roku spłonął cały zamek z wyjątkiem wieży. Na miejscu dawnej warowni w 1837 roku wzniesiono kompleks stajni garnizonowych. W 2009 roku wieża została odrestaurowana i pełni funkcję punktu widokowego, którym zarządza Muzeum Ziemi Prudnickiej. 

Wieża Woka, nazywana w przeszłości także Wieżą Pogańską to wieża cylindryczna. Jej mury zbudowane zostały z kamieni szarogłazu, pozyskiwanego z niedalekich Gór Opawskich. W zwieńczeniu ośmioboczna, zamknięta drewnianym gankiem i ostrosłupowych dachem. Na jednej z wyższych kondygnacji znajduje się otwór drzwiowy. 

Była to wieża ostatecznej obrony, pozwalająca zamieszkiwać w niej przez niedługi czas, ale przetrwać oblężenie zamku. Rezydowanie na stałe było uniemożliwione przez grube i zimne mury, brak okien, wysoko położone wejście i brak wygodnego pomieszczenia. Wieża u podstawy ma kształt cylindra o średnicy około 12,5 metra. Jej mury osiągają grubość od 4 do 5 metrów. We wnętrzu cylindra mieścił się loch o średnicy 2 metry i wysokości 13 metrów. Otwór do lochu znajdował się na górze, w sklepieniu nad lochem. Powyżej znajdowały się jeszcze dwa pomieszczenia oddzielone stropami belkowymi. 







fot. Sławomir Milejski, CC BY 3.0, via Wikimedia Commons