Budynek zrealizowano z inicjatywy Wilhelma Ernsta i Carla Anderschów - poznańskich kupców branży winiarskiej. Obiekt powstał według projektu Gustava Schultza - popularnego wśród poznańskich Niemców architektów. Było to jego pierwsze znaczące dzieło. Oprócz pomieszczeń zajmowanych przez rodzinę Anderschów, w budynku znajdowały się apartamenty wynajmowane przez bogatych przedsiębiorców. Znajdowały się tu także reprezentacyjne składy handlowe, m.in. swoje towary sprzedawał Roman May - znany ówcześnie fabrykant branży chemicznej. Łącznie pałac posiadał 40 pokojów, nie licząc składów.

W 1896 roku pałac sprzedano, następnie rozbudowano oficyny a na początku XX wieku właścicielką obiektu została hrabina Konstancja Mielżyńska. W okresie międzywojennym w budynku mieścił się m.in. Dom Pocztowca.

Architektura pałacu nawiązuje do renesansowych wzorów weneckich z XV wieku. Środkowy ryzalit imituje loggię, a w naczółkach okien I piętra znajdują się rzeźbione główki, będące alegoriami stanów i zawodów. Zachowała się oryginalna klatka schodowa z żeliwnymi kolumnami.

Przy samej elewacji pałacu znajduje się zabytkowa, stara, czerwona waga publiczna, jakie kiedyś były powszechne w większości miast (na wrzucane monety).Wyprodukowano ją prawdopodobnie w latach 30. lub 50. XX wieku. Jest jedną z niewielu zachowanych tego typu urządzeń w Polsce.


W 1980 roku pałac wpisano do rejestru zabytków.



Zdjęcie: Radomil, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons