Jest cmentarzem parafialnym Parafii Bożego Ciała (z siedzibą w kościele Bożego Ciała na ul. Strzeleckiej). Pierwotnie cmentarz o kształcie prostokąta rozciągał się na obszarze 6,5 ha. Założono go w 1911, a jego projekt wykonał Kazimierz Karłowski przy współpracy z Kazimierzem Skąpskim. Wybór oraz rozmieszczenie roślinności zostało zaprojektowane przez Annę Karłowską. Poświęcenie nastąpiło 1 września 1912. Główna brama wjazdowa, kostnica, dom ogrodnika oraz wozownia zostały zaprojektowane przez Kazimierza Rucińskiego. Neobarokowy cokół z piaskowca, na którym stanął krzyż fundacyjny, wykonał rzeźbiarz Władysław Rudy. W 1932 roku cmentarz został powiększony od wschodu o 2,1 ha. W latach 1968–2001 zamknięto go dla celów grzebalnych. W 2001, dzięki staraniom lokalnego proboszcza – ks. Wojciecha Maćkowiaka, został ponownie otwarty, ale wymagał znaczących renowacji po okresie zamknięcia i dewastacji.

Na cmentarzu spoczywa wielu zasłużonych mieszkańców Poznania, w tym przedstawiciele zasłużonych rodzin z Dębca oraz Wildy. Jest jednym z piękniejszych cmentarzy parkowych Wielkopolski, który – paradoksalnie – dzięki dekretowi lokalnych władz komunistycznych o zakazie grzebania, zachował unikatowy charakter nekropolii poznańskiej pierwszej połowy dwudziestego wieku. Cechą charakterystyczną jest to, iż na przeważającej części nagrobków widnieją tradycyjne nazwiska wielkopolskie oraz nazwiska Bambrów poznańskich.

Na cmentarzu występuje 218 gatunków flory naczyniowej.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons