ostało otwarte 16 lutego 1984, w pierwszą rocznicę jej śmierci. W stanie niezmienionym pozostawiono rozkład mebli w pokoju, w którym mieszkała.

Ekspozycja składa się z dwóch części. W pierwszej zgromadzono świadectwa, odznaczenia i nagrody otrzymane przez poetkę, fotokopie dokumentów i listów (a także maskę pośmiertną, studencki indeks UJ itp.), a także pierwsze wydanie Ikarowych lotów, część druga natomiast to pokój, z zachowanym wyposażeniem (meble, obrazy, książki i przedmioty codziennego użytku). Pieczę nad muzeum sprawuje Biblioteka Raczyńskich.

W lutym 2014 odbyły się uroczystości 30-lecia placówki. Zaprezentowano film Piętno autorstwa Grażyny Banaszkiewicz ukazujący mieszkanie poetki w latach 80. XX wieku, wiersze Iłłakowiczówny deklamowała Daniela Popławska z Teatru Nowego w Poznaniu, a teatr Ba-Ku przedstawił sztukę Ćma. W Bibliotece Raczyńskich odbyła się impreza towarzysząca – wystawa W poezji skamieniało – jest żywe, przygotowana przez Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej.

Przez pewien czas poetka dzieliła mieszkanie z rodziną Żyndów, w tym z późniejszym profesorem Stefanem Żyndą.

W mieszkaniu tym odbyła się w 1981 uroczystość przyznania poetce doktoratu honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, co odbiegało od przyjętych rozwiązań (uroczystości takie odbywają się zwykle w reprezentacyjnych aulach). Rozmiary pomieszczeń i stan zdrowia artystki pozwalał na przebywanie w pokoju tylko dwóch osób, w tym rektora UAM.

W muzeum odbywają się co roku uroczystości wręczenia Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Koefbac, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons