Projektantem był Zdzisław Piwowarczyk, wspomagany przez Reginę Pawułę-Piwowarczyk. Konstruktorem był Janusz Gunderman. Powodem budowy gmachu była konieczność rozbudowy poczty o nowoczesne przestrzenie potrzebne gwałtownie rozwijającej się w końcu lat 60. XX wieku telekomunikacji. Zlokalizowano tutaj Wojewódzkie Centrum Telekomunikacyjne.

Odważnym i nieszablonowym rozwiązaniem, zwłaszcza w kontekście starej tkanki architektonicznej śródmieścia, było zastosowanie charakterystycznych kamiennych, poziomych żaluzji na całej elewacji, które z czasem zdjęto, a w początkach XXI wieku (po modernizacji obiektu) – przywrócono, na wyraźne żądanie współautorki rozwiązania, która nie chciała pozostawienia jedynie części tych elementów, co wstępnie zaproponowano. Obecne żaluzje wykonano z wysokiej jakości granitu, w miejsce wcześniejszego, nietrwałego lastriko.

Gmach stanowi istotny element panoramy centralnej części Alei Marcinkowskiego, stanowiąc tło i wizualne uzupełnienie dla długiego, horyzontalnego budynku Muzeum Narodowego. Projektant planował także przebudowę głównego wejścia do starego gmachu pocztowego, do czego jednak nie doszło.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons