Szczegóły atrakcji
Id Atrakcji:
14571
Wyświetlenia:
179
W kategoriach:
Inne budowle
Lokalizacja:
Poznań
Autor
Opis
Jedna z najstarszych i najcenniejszych poznańskich kanonii.
Wokół poznańskiej katedry przez wieki realizowana była zabudowa związana z mieszkaniami dla środowiska kapitulnego – początkowo były to obiekty głównie drewniane, potem szachulcowe, a w końcu murowane. Większość zachowanych kanonii reprezentuje architekturę wieków XVIII i XIX. Najcenniejsze są dwie: fundacji Godziemba (najstarsza z dochowanych) i zlokalizowana przy ul. Mieszka I 11.
Dwukondygnacyjny, murowany, otynkowany obiekt wsparty został przez budowniczych na murze okalającym Ostrów Tumski wzniesionym z inicjatywy biskupa Jana Lubrańskiego. Jednotraktowy budynek wzniesiono w końcu XVI wieku na planie prostokąta. W części południowej jest podpiwniczony. Pośrodku elewacji zachodniej (od ul. Panny Marii) ma płytki ryzalit. W wiekach XVIII i XIX znacząco go przebudowano, m.in. poważne zmiany wprowadzono w zakresie klatki schodowej (sień). Zachowana jest część gotyckiego wątku ceglanego w przyziemiu, a także sklepienia kolebkowe w piwnicy. W drugiej połowie XVIII wieku utworzono reprezentacyjny wjazd od strony placu przed katedrą (brama z filarami, wazami, półkolumnami i spływami). W 1804 mieszkał w kanonii kanonik Zakrzewski. W 1828 wyposażono obiekt w nowe okna i drzwi. Za pomocą łącznika uzyskuje połączenie z kanonią pod nr 10.
W 2005 kanonia przeszła remont, podczas którego skuto część starych tynków i położono nowe. Przeprowadzono wówczas badania architektoniczne budynku. Kolejne badania przeprowadził Jerzy Borwiński w 2014 (wnętrza i więźba dachowa). Badania Borwińskiego wykazały, że budynek obecną swą formę architektoniczną uzyskał w wyniku gruntownych przekształceń budowlanych, jakie przeprowadzono w XVIII, XIX i XX wieku. Określono też czas budowy pierwotnego obiektu (o około ⅓ krótszego od obecnego) na koniec lat 70. XV wieku. Gotycki ten budynek wieńczyły pionowe szczyty zakończone trójkątnie lub schodkowo. Okna miały zupełnie inne rozmieszczenie. Przebudowa dachu nastąpiła pod koniec XVIII stulecia (wtedy też zlikwidowano gotyckie szczyty).
Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Magda Felis, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Dwukondygnacyjny, murowany, otynkowany obiekt wsparty został przez budowniczych na murze okalającym Ostrów Tumski wzniesionym z inicjatywy biskupa Jana Lubrańskiego. Jednotraktowy budynek wzniesiono w końcu XVI wieku na planie prostokąta. W części południowej jest podpiwniczony. Pośrodku elewacji zachodniej (od ul. Panny Marii) ma płytki ryzalit. W wiekach XVIII i XIX znacząco go przebudowano, m.in. poważne zmiany wprowadzono w zakresie klatki schodowej (sień). Zachowana jest część gotyckiego wątku ceglanego w przyziemiu, a także sklepienia kolebkowe w piwnicy. W drugiej połowie XVIII wieku utworzono reprezentacyjny wjazd od strony placu przed katedrą (brama z filarami, wazami, półkolumnami i spływami). W 1804 mieszkał w kanonii kanonik Zakrzewski. W 1828 wyposażono obiekt w nowe okna i drzwi. Za pomocą łącznika uzyskuje połączenie z kanonią pod nr 10.
W 2005 kanonia przeszła remont, podczas którego skuto część starych tynków i położono nowe. Przeprowadzono wówczas badania architektoniczne budynku. Kolejne badania przeprowadził Jerzy Borwiński w 2014 (wnętrza i więźba dachowa). Badania Borwińskiego wykazały, że budynek obecną swą formę architektoniczną uzyskał w wyniku gruntownych przekształceń budowlanych, jakie przeprowadzono w XVIII, XIX i XX wieku. Określono też czas budowy pierwotnego obiektu (o około ⅓ krótszego od obecnego) na koniec lat 70. XV wieku. Gotycki ten budynek wieńczyły pionowe szczyty zakończone trójkątnie lub schodkowo. Okna miały zupełnie inne rozmieszczenie. Przebudowa dachu nastąpiła pod koniec XVIII stulecia (wtedy też zlikwidowano gotyckie szczyty).
Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Magda Felis, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Poznań, wielkopolskie
Ostrów Tumski 11
Ostrów Tumski 11