Na górczyński zespół architektoniczny św. Łazarza składają się trzy główne obiekty:
- kamienica eklektyczna z 1905, zakupiona i zaadaptowana do celów opiekuńczych w latach 1906 – 1911
- budynek z lat 1932 – 1933 budowany już ściśle pod profil opiekuńczy
- kaplica z 1924, zaprojektowana przez Adama Ballenstaedta (budowniczy: Maksymilian Garstecki) w stylu eklektycznym (dominuje dekoracja klasycyzująca). Wejście zlokalizowano w niszy, zaakcentowanej dwiema kolumnami o kapitelach jońskich. Całość tynkowana, zwieńczona sygnaturką.


Za wyżej wymienionymi budynkami znajduje się dość rozległe założenie ogrodowe z interesującym, starym drzewostanem: lipa drobnolistna, dąb, kasztanowce w szpalerze, topole włoskie i wiązy szypułkowe. Uzupełniają je młodsze krzewy iglaste. Pośród ogrodu stoją także zabudowania gospodarcze, w tym dawna stodoła (zamieniona w latach 90. XX w. na dom mieszkalny) i kostnica.

Zespół stanowi Dom Opieki dla ludzi starszych i zniedołężniałych. Siostry Szarytki zajmują się m.in. prowadzeniem szpitali, pielęgnowaniem chorych w ich domach i szpitalach oraz działalnością charytatywną.

Kaplica od 1956 nosi wezwanie Niepokalanego Serca Maryi. W latach 1929 – 1931 odgrywała rolę górczyńskiego kościoła parafialnego (do czasu wzniesienia, według projektu Tadeusza Szulca, Kościoła św. Krzyża).




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons