Więcej:
http://www.hotelbazar.pl/
Autor
Opis
Prestiżowy hotel na skraju Starego Miasta wzniesiony w latach 1838-1842. Od 1987 roku w odbudowie.
24 czerwca 1838 została powołana Spółka Akcyjna Bazar, a w skład jej komitetu wykonawczego weszli: lekarz i społecznik - Karol Marcinkowski, ziemianie: Józef Łubieński, Józef Szułdrzyński, Maciej Mielżyński oraz sędzia Gregor, mistrz ciesielski Antoni Krzyżanowski i kupiec Stanisław Powelski, a większość akcjonariuszy stanowili ziemianie.
Statutowym zadaniem spółki było popieranie pożytecznych inicjatyw, co oznaczało w efekcie rezygnację przez akcjonariuszy z całości lub części zysku, który przekazywany był na cele społeczne. Inną zasadą było wydzierżawianie sklepów jedynie Polakom.
W 1838 komitet zatwierdził projekt Ernsta Steudenera i w tym samym roku ruszyła budowa pod kierownictwem architekta E. Steudenera i A. Krzyżanowskiego.
Gmach hotelu zaczęto wznosić przy nowo powstałej ul. Nowej (dziś Paderewskiego), która łączyła Rynek z Al. Wilhelmowskimi (dziś Al. Marcinkowskiego). Kamień węgielny wmurowano 21 listopada 1839. Budowa zakończyła się w 1842. Początkowo hotel nie dochodził do Al. Wilhelmowskich, dopiero wtedy, gdy wykupiono przyległą narożną kamienicę, możliwe było zbudowanie w latach 1898–1899 drugiego skrzydła, według projektu Rogera Sławskiego. Był to wówczas największy świecki budynek w mieście (do czasu wzniesienia Zamku Cesarskiego).
W Bazarze swoją siedzibę miały takie inicjatywy jak Centralne Towarzystwo Gospodarskie, Bank Włościański (do 1898), Towarzystwo Naukowej Pomocy dla Młodzieży Wielkiego Księstwa Poznańskiego, Towarzystwo Ludoznawcze, Towarzystwo Wykładów Ludowych, Kasyno Towarzyskie (później Koło Towarzyskie), a także przez pewien okres Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
Tu powstały takie tytuły prasowe jak: Dziennik Poznański, Kurier Poznański i Orędownik. Obradował tu Centralny Komitet Wyborczy, który przygotowywał polskie listy kandydatów do Sejmu Pruskiego i Parlamentu Rzeszy. Miał tu swój „sklep żelazny” Hipolit Cegielski.
Koło towarzyskie skupiało polskich patriotów (w 1858 według danych policji na 295 członków 78 uznano za „skompromitowanych politycznie”) ze wszystkich klas społecznych, od hrabiów Augusta Cieszkowskiego oraz Tytusa i Jana Działyńskich po młynarza Józefa Essmana. Dobrym przykładem solidaryzmu społecznego było usunięcie przez członków koła z sali Marcina Kasprzaka, który usiłował zakłócić zebranie nawołując do rewolucji komunistycznej, jedynie przy użyciu własnych sił.
W 1848 miał tu siedzibę Komitet Narodowy – rząd podczas powstania w 1848, czyli Wiosny Ludów; w hotelu nocował również Ignacy Jan Paderewski, którego przemówienie z okna w dniu 26 grudnia 1918 uruchomiło kaskadę zdarzeń, które doprowadziły do wybuchu powstania wielkopolskiego.
W okresie międzywojennym Hotel Bazar pełnił funkcję luksusowego hotelu słynącego z restauracji o olbrzymim wyborze win.
Po zajęciu Polski przez Niemcy we wrześniu 1939 zmieniono jego nazwę na Posener Hof. Nazwę hotelu zmieniono na pierwotną w styczniu 1945. W tym też roku spłonął.
Z polecenia władz państwowych miał przyjąć gości na targi międzynarodowe w końcu maja 1949, mimo braku jakichkolwiek planów budowlanych oprócz kopii planu geodezyjnego. Henryk Marcinkowski odbudował go głównie w oparciu o monografię spółki Bazar z 1938, zawierającą plany poszczególnych kondygnacji bez skali i wymiarowania. Na pierwszym piętrze powstała m.in. socrealistyczna polichromia zatytułowana Lech, Czech i Rus. Zespołem malarzy dekorujących hotel kierował Alfred Lenica. W 1950 przejęty przez Orbis, który nie był zainteresowany całkowitym sfinalizowaniem jego odbudowy. Po 1990 budynek odzyskała przedwojenna spółka Bazar Poznański, która rozpoczęła jego remont.
Fasada od ul. Paderewskiego w stylu neoklasycystycznym z podniesionym do poziomu dachu portykiem dzielonym pilastrami, a zwieńczona trójkątnym tympanonem, po bokach dwie czworoboczne wieże. Skrzydło od Al. Marcinkowskiego wykonano w stylu neobarokowym według projektu Rogera Sławskiego.
19 października 2011 na frontonie budynku odsłonięto brązową tablicę upamiętniającą koncerty Henryka Wieniawskiego i Józefa Wieniawskiego. W treści informacji umieszczonej na tablicy zawarto m.in. słowa: „W tym hotelu mieszkał i koncertował w latach 1854–1878 kompozytor i wirtuoz skrzypiec Henryk Wieniawski z bratem Józefem” oraz „Wasze melodyje w duszach pieszczone, trwać będą w sercach Wielkopolany”. Odsłonięcia dokonali skrzypek Maksim Wiengierow, dyrektor Międzynarodowych Konkursów im. Henryka Wieniawskiego Andrzej Wituski oraz prezes Fundacji Rozwoju Miasta Poznania Ryszard Olszewski podczas towarzyszącego wydarzenia XIV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego. Tablica powstała z inicjatywy i funduszy Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego oraz Fundacji Rozwoju Miasta Poznania, a jej twórcą jest artysta rzeźbiarz Roman Kosmala.
Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: wikimedia commons
Statutowym zadaniem spółki było popieranie pożytecznych inicjatyw, co oznaczało w efekcie rezygnację przez akcjonariuszy z całości lub części zysku, który przekazywany był na cele społeczne. Inną zasadą było wydzierżawianie sklepów jedynie Polakom.
W 1838 komitet zatwierdził projekt Ernsta Steudenera i w tym samym roku ruszyła budowa pod kierownictwem architekta E. Steudenera i A. Krzyżanowskiego.
Gmach hotelu zaczęto wznosić przy nowo powstałej ul. Nowej (dziś Paderewskiego), która łączyła Rynek z Al. Wilhelmowskimi (dziś Al. Marcinkowskiego). Kamień węgielny wmurowano 21 listopada 1839. Budowa zakończyła się w 1842. Początkowo hotel nie dochodził do Al. Wilhelmowskich, dopiero wtedy, gdy wykupiono przyległą narożną kamienicę, możliwe było zbudowanie w latach 1898–1899 drugiego skrzydła, według projektu Rogera Sławskiego. Był to wówczas największy świecki budynek w mieście (do czasu wzniesienia Zamku Cesarskiego).
W Bazarze swoją siedzibę miały takie inicjatywy jak Centralne Towarzystwo Gospodarskie, Bank Włościański (do 1898), Towarzystwo Naukowej Pomocy dla Młodzieży Wielkiego Księstwa Poznańskiego, Towarzystwo Ludoznawcze, Towarzystwo Wykładów Ludowych, Kasyno Towarzyskie (później Koło Towarzyskie), a także przez pewien okres Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk.
Tu powstały takie tytuły prasowe jak: Dziennik Poznański, Kurier Poznański i Orędownik. Obradował tu Centralny Komitet Wyborczy, który przygotowywał polskie listy kandydatów do Sejmu Pruskiego i Parlamentu Rzeszy. Miał tu swój „sklep żelazny” Hipolit Cegielski.
Koło towarzyskie skupiało polskich patriotów (w 1858 według danych policji na 295 członków 78 uznano za „skompromitowanych politycznie”) ze wszystkich klas społecznych, od hrabiów Augusta Cieszkowskiego oraz Tytusa i Jana Działyńskich po młynarza Józefa Essmana. Dobrym przykładem solidaryzmu społecznego było usunięcie przez członków koła z sali Marcina Kasprzaka, który usiłował zakłócić zebranie nawołując do rewolucji komunistycznej, jedynie przy użyciu własnych sił.
W 1848 miał tu siedzibę Komitet Narodowy – rząd podczas powstania w 1848, czyli Wiosny Ludów; w hotelu nocował również Ignacy Jan Paderewski, którego przemówienie z okna w dniu 26 grudnia 1918 uruchomiło kaskadę zdarzeń, które doprowadziły do wybuchu powstania wielkopolskiego.
W okresie międzywojennym Hotel Bazar pełnił funkcję luksusowego hotelu słynącego z restauracji o olbrzymim wyborze win.
Po zajęciu Polski przez Niemcy we wrześniu 1939 zmieniono jego nazwę na Posener Hof. Nazwę hotelu zmieniono na pierwotną w styczniu 1945. W tym też roku spłonął.
Z polecenia władz państwowych miał przyjąć gości na targi międzynarodowe w końcu maja 1949, mimo braku jakichkolwiek planów budowlanych oprócz kopii planu geodezyjnego. Henryk Marcinkowski odbudował go głównie w oparciu o monografię spółki Bazar z 1938, zawierającą plany poszczególnych kondygnacji bez skali i wymiarowania. Na pierwszym piętrze powstała m.in. socrealistyczna polichromia zatytułowana Lech, Czech i Rus. Zespołem malarzy dekorujących hotel kierował Alfred Lenica. W 1950 przejęty przez Orbis, który nie był zainteresowany całkowitym sfinalizowaniem jego odbudowy. Po 1990 budynek odzyskała przedwojenna spółka Bazar Poznański, która rozpoczęła jego remont.
Fasada od ul. Paderewskiego w stylu neoklasycystycznym z podniesionym do poziomu dachu portykiem dzielonym pilastrami, a zwieńczona trójkątnym tympanonem, po bokach dwie czworoboczne wieże. Skrzydło od Al. Marcinkowskiego wykonano w stylu neobarokowym według projektu Rogera Sławskiego.
19 października 2011 na frontonie budynku odsłonięto brązową tablicę upamiętniającą koncerty Henryka Wieniawskiego i Józefa Wieniawskiego. W treści informacji umieszczonej na tablicy zawarto m.in. słowa: „W tym hotelu mieszkał i koncertował w latach 1854–1878 kompozytor i wirtuoz skrzypiec Henryk Wieniawski z bratem Józefem” oraz „Wasze melodyje w duszach pieszczone, trwać będą w sercach Wielkopolany”. Odsłonięcia dokonali skrzypek Maksim Wiengierow, dyrektor Międzynarodowych Konkursów im. Henryka Wieniawskiego Andrzej Wituski oraz prezes Fundacji Rozwoju Miasta Poznania Ryszard Olszewski podczas towarzyszącego wydarzenia XIV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego. Tablica powstała z inicjatywy i funduszy Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego oraz Fundacji Rozwoju Miasta Poznania, a jej twórcą jest artysta rzeźbiarz Roman Kosmala.
Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: wikimedia commons
Lokalizacja
Poznań, wielkopolskie
Paderewskiego 8
Paderewskiego 8