Zbudowany został w latach 1887–1890 w drugim etapie budowy twierdzy fortowej. Fort otrzymał nazwę Strotha na cześć Karla von Strotha (do 1902 nazwę tę nosił Nadszaniec IV Strotha). W 1931 zmieniono patronów na polskich, Fort VIIa otrzymał imię generała Zygmunta Zielińskiego.

Po II wojnie światowej fort był użytkowany przez wojska lotnicze. Mieścił się w nim tajny Zapasowy Węzeł Łączności. Następnie obiekt został sprzedany prywatnej firmie.

Teren fortu wchodzi w skład obszaru Natura 2000 (obszar specjalnej ochrony SOO „Fortyfikacje w Poznaniu”, symbol PLH300005).


Dojazd do fortu drogą forteczną (ul. Marcelińska) i drogą rokadową (ul. Bułgarska). W okolicy osiedle domków jednorodzinnych, Lasek Marceliński, hale i budynki biurowe (m.in. wieżowiec PGK Centrum II, d. zakłady WZT Teletra).

Kaponiery były połączone poterną biegnącą pod fosą.

W latach 1913-1914 na przeciwskarpie zbudowano dwa betonowe schrony oraz przemurowano niektóre wejścia. We wrześniu 1939 roku wybudowano dwa betonowe schrony oraz dwa pancerne stanowiska obserwacyjne ze stalowo-betonową kopułą.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Jan M, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons