Świątynia wzmiankowana była w 1500 roku, od 1534 roku należała do ewangelików. Obecna została wzniesiona jako ewangelicka pod koniec XIX wieku w stylu neogotyckim, na miejscu poprzedniej o konstrukcji szkieletowej. Po 1945 roku została przejęta przez katolików.

Kościół został wybudowany z cegły prasowanej, z zewnątrz nie jest otynkowany; wnętrze jest nakryte sklepieniami krzyżowo-żebrowymi; poszycie korpusu nawowego nakrywa blacha falista, natomiast prezbiterium i wieża są przykryte blachą miedzianą. Budowla jest orientowana, trzynawowa, czteroprzęsłowa o układzie halowym, posiada niższe i węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie oraz kwadratową, czterokondygnacyjną wieżę od strony zachodniej. Dachy kościoła są wysokie; wieża nakryta jest smukłą, ośmioboczną iglicą. Ściany świątyni są oprzyporowane, prawie wszystkie okna są ostrołukowe, w korpusie nawowym znajdują się także okrągłe. Wystrój i wyposażenie wnętrza reprezentują styl neogotycki i pochodzą z czasów budowy świątyni, tylko ołtarz główny, dwa ołtarze boczne oraz chrzcielnica reprezentują styl późnobarokowy i pochodzą z 1 połowy XVIII wieku, przeniesiono je z kaplicy zamkowej. W korpusie nawowym w nawach bocznych oraz w całym przęśle zachodnim są umieszczone empory.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Bertzag, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons