W 2 poł. XIX wieku kościół został przebudowany w stylu neoromańskim. Wtedy to podwyższono nawę, odbudowano absydę oraz kruchtę, wykonano również półkoliste otwory okienne.

Po II wojnie światowej kościół przeszedł pod jurysdykcję polską. Świątynia została poświęcona i nadano jej wezwanie Wniebowzięcia NMP.

Obok kościoła znajduje się XIX-wieczna dzwonnica. Zachowały się też fragmenty XIII-wiecznych kamiennych murów kościelnych, w obrębie których występuje starodrzew. Od południowej strony w elewacji świątyni widoczny jest też zarys dawnego portalu.

Kościół, drewniana dzwonnica oraz cmentarz znajdują się w rejestrze zabytków (nr. rej. A-519 z 10 maja 1997).






Opis skopiowano z wikipedii.