Istnieje mało przekazów historycznych dotyczących majątku w dolnym Staniszowie. Jednym z pierwszych wymienianych w źródłach właścicieli był Heinrich von Reibnitz, który kupił w roku 1620 średni i dolny Staniszów od spadkobierców Jermina von Plannitz.

Na początku XVIII w. Reibnitzowie odsprzedali ziemię Bernhardowi Benito Mohrenthalowi. Prawdopodobnym zleceniodawcą budowy pałacu był Heinrich von Reuss. Wzniesiono go w 1786, na jeden rok wcześniej od rozbudowy głównego pałacu w Staniszowie. W latach 30. XIX w. obiekt przebudowano. Do końca XIX w. był własnością rodziny von Reuss, później jako dzierżawców wymienia się Urlicha Woide z Berlina, Otto von Zabelite i Emila Mettig.


Pałac założony na planie prostokąta, bryła zwarta, 2-kondygnacyjny, nakryty 4-spadowym dachem z lukarnami. Fasadę obiektu urozmaica taras wsparty na czterech kolumnach, poniżej którego znajduje się główne wejście do pałacu. Ponad tarasem w połaci dachowej szczyt. Wnętrze 2-traktowe, zachowane sklepienie kolebkowe z lunetami. Obramienia okien kamienne, proste. Portal wejściowy zwieńczony kartuszem herbowym, ujęty w liściaste labry.

Teren przed elewacją wschodnią – parkową opada łagodnie w stronę stawu.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Enamo, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons