Na cmentarzu spoczywa 44 poległych żołnierzy, walczących po obu stronach konfliktu.

Pochowani na cmentarzu żołnierze polegli w 1914 i 1915 roku, w czasie zażartych walk toczonych w okolicy w okresie I wojny światowej. Cmentarz został zaprojektowany przez Heinricha Scholza, jako jeden z zachodniogalicyjskich cmentarzy wojennych. Zbudował go Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie w VI okręgu tarnowskim.

Po II wojnie ranga cmentarzy z I wojny w świadomości społeczeństwa i ówczesnych władz zmalała. Cmentarze w naturalny ulegały niszczeniu pod wpływem szkodliwych czynników atmosferycznych i destrukcyjnego działania roślinności. Dopiero od lat 90. zaczęto bardziej dbać o cmentarze z I wojny światowej.

W 2010 roku cmentarz został wpisany do rejestru zabytków. Remontowany był wielokrotnie. Znajduje się jednak w zacienionym i wilgotnym miejscu, co sprzyja jego niszczeniu.

Cmentarz usytuowany jest na stoku masywu Lubinka, po wschodniej stronie drogi biegnącej, przez osiedle Żabno, ze Szczepanowic do Lubinki. Został zaprojektowany na planie wydłużonego prostokąta. Wejście na cmentarz prowadzi po betonowych schodkach, za którymi znajduje się niska metalowa dwuskrzydłowa furtka, zamontowana na środku ogrodzenia wykonanego z grubych łańcuchów zwieszających się z betonowych słupków. Pozostałe trzy boki cmentarza ogrodzono kamiennym murem.

Pomnik główny, w postaci betonowego obelisku, wkomponowano w mur okalający tylną część cmentarza. W górnej części obelisku widnieje krzyż, a pod nim daty: 1914 i 1915; w dolnej części wykuto inskrypcję w języku niemieckim, która w tłumaczeniu na polszczyznę brzmi: „Dążyliśmy do waśni – znaleźliśmy pokój”.

Mogiły poległych żołnierzy rozmieszczono w dwóch równoległych rzędach. Nagrobki mają postać betonowych stel, na których zamocowano okrągłe emaliowane tabliczki imienne. Stele wieńczyły żeliwne krzyże, wykonane wg projektu Gustawa Ludwiga. Krzyże na nagrobkach żołnierzy armii austro-węgierskiej, wzorowane na Wojskowym Krzyżu Zasługi, zdobi girlanda z liści laurowych – symbol chwały należnej zwycięzcom. Natomiast dwuramienne krzyże na mogiłach żołnierzy armii rosyjskiej ozdobiono girlandą liści lipowych. Według tradycji symbol lipy ma zapewnić zmarłym spokojny, wieczny sen. Zachowało się tylko kilka krzyży nagrobnych. Tabliczki imienne są zniszczone i niemożliwe do odczytania.

W 44 grobach pojedynczych pochowano tu 22 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 22 żołnierzy armii rosyjskiej. Na tabliczkach imiennych zatarły się już nazwiska i daty. Z tych, które udało się wcześniej odczytać wynika, że większość żołnierzy zginęła w 1914 roku. Po stronie austro-węgierskiej walczyli oni w: 18. pułku piechoty landwehry (rekrutującym żołnierzy w okolicach Przemyśla i Sanoka), 81. pułku piechoty (rekrutującym w okolicach Jihlavy w Czechach), 11. mukaczewskim i 16. bańskobystrzyckim pułku piechoty honwedu, 34. batalionie landszturmu, 1. i 3. pułku cesarskich strzelców tyrolskich. Z jednostek rosyjskich znany jest tylko chersoński pułk piechoty.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons