Pałac w Pieszycach został wzniesiony około 1500 roku jako renesansowy dwór. Budynek znacznie przerobiono w latach 1615-1617. W latach 1710-1730 budowla została znacznie przebudowana i powiększona na obecną barokową rezydencję. W roku 1818 pałac był restaurowany i w dużym stopniu zmienił swój wygląd. W latach siedemdziesiątych XX wieku był doraźnie remontowany z przeznaczeniem na cele wypoczynkowe. Później stopniowo niszczał i był rozgrabiany. W 2000 roku pałac został kupiony przez prywatnego inwestora, który rozpoczął remont obiektu.

Pałac jest budowlą trzyskrzydłową, założoną na planie podkowy otwartej w kierunku południowo-wschodnim, skrzydła są częściowo podpiwniczone i nakryte dachami mansardowymi z lukarnami. Na fasadzie (elewacja południowo-wschodnia) jest główne wejście, z ozdobionym balkonowym portalem i kwadratową wieżą. Elewacje mają podziały ramowe. Przyziemie jest z boniowanymi lizenami, nad nimi gzyms i pilastry wielkiego porządku, dzielące kolejne kondygnacje. Okna są w obramieniach, część z kluczem, nad oknami drugiej kondygnacji widnieją ozdobne gzymsy. W pałacu znajduje się 66 pomieszczeń o powierzchni około 3.000 m² i kubaturze 14.820 m³. Układ wnętrz jest dwutraktowy, z centralną przelotową sienią sklepioną kolebką z lunetami i sklepieniem krzyżowym. Na południe od sieni reprezentacyjny hol i klatka schodowa. Skrzydło wschodnie jest jednotraktowe.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Piesz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons