Najcenniejszy zabytek kościoła to nastawa ołtarza głównego, reprezentująca styl późnorenesansowy, pochodząca z pierwszej połowy XVII wieku. W 1947 roku gruntownie ją odrestaurowano po zniszczeniach wojennych. Ołtarz został wtedy podwyższony o cokół. Ołtarz jest pozłacany i reprezentuje typ architektoniczny. Jest ozdobiony ornamentami kaboszonowymi, okuciowymi i rewolwerkowymi. W konchowo zakończonych wnękach ołtarza są umieszczone rzeźby świętych biskupów Stanisława i Wojciecha oraz św. Jana Ewangelisty i św. Józefa z Dzieciątkiem. Z lewej i prawej strony zakończenia ołtarza, w owalnych polach, znajdują się obrazy św. Franciszka i św. Teresy Wielkiej. W ołtarzu jest umieszczony obraz Matki Bożej Parysowskiej, namalowany na desce w XVII stuleciu, posiadający późniejsze przemalowania z XVIII wieku. Obraz przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem w formie obrazu z Jasnej Góry – głowa Matki Bożej jest lekko zwrócona w stronę Dzieciątka. Obraz znajduje się w świątyni od okresu między 1629 a 1655 rokiem.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Tarnol, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons