Pałac został wybudowany tuż przed 1889 r. przez architekta z kręgu K. F. Schinkla na wydłużonym, nieregularnym rzucie z kwadratową wieżą i wieżyczkami w narożach. Od frontu i w elewacji ogrodowej pałacu znajduje się kolumnowy ganek przykryty tarasem ze sklepieniami krzyżowymi. Wieża zwieńczona ażurową loggią i basztą z ażurową attyką, a bryła pałacu zwieńczona krenelażem i wieżyczkami sterczynowymi. Obiekt prawdopodobnie miał 99 pokoi. Pałac przepięknie prezentował się w otoczeniu okalającego go parku angielskiego. Park zaprojektował planista założeń pałacowo-parkowych - Johann Larass, który przybył do Polski z Niemiec, a osiedliwszy się w Bydgoszczy, rozpoczął od lat 60. XIX wieku szeroką działalność.

Park o powierzchni 7,8 ha zajmuje cały obszar nieruchomości. Rośnie tam 900 okazałych i rzadkich drzew należących do 43 gatunków. Z drzew przeważają jesion, klon, lipa, jawor. Występują też dąb żółtolistny, buk purpurowy, kłęk kanadyjski, miłorząb dwuklapowy. Rozległe trawniki, płaczące wierzby, zielone mury różnych krzewów, lustra 3 stawów i jeziora stanowią piękny widok z wieży pałacowej. Zachowana w zbiorach bibliotecznych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu pocztówka z początku XX w. daje obraz tej przepysznej magnackiej rezydencji. W regionie pogranicza kujawsko-wielkopolskiego była to największa na tamte czasy budowla pałacowa, która swą kubaturą nie miała sobie równych. Obecnie mocno zaniedbany i podniszczony obiekt wpisany jest do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.






Opis skopiowano z wikipedii.