Podczas II wojny światowej, Niemcy zdewastowali wnętrze synagogi i urządzili w niej magazyn amunicji. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Oświęcimia, synagoga powróciła do swojej pierwotnej funkcji i służyła małej, lokalnej społeczności żydowskiej. Do 1955 roku niemal wszyscy Żydzi wyjechali z miasta a bożnica pozostała opuszczona. W 1977 roku budynek synagogi przejęty został przez Skarb Państwa i od tego czasu znajdowała się w nim m.in. hurtownia dywanów (1992–1997).
W 1998 roku obiekt został zwrócony Gminie Żydowskiej i w czerwcu 1998 roku przekazany Auschwitz Jewish Center Foundation. Dzięki przeprowadzonemu remontowi bożnica otrzymała pierwotny wygląd. 12 września 2000 roku nastąpiło uroczyste otwarcie synagogi dla celów religijnych oraz edukacyjnych. dawnym babińcu otworzono ekspozycję muzealną poświęconą Żydom oświęcimskim. W sąsiednim budynku znajduje się Muzeum Żydowskie.

W części dla mężczyzn zachowały się dwie zabytkowe tablice:
- Pierwsza posiada napis: "Wiedz przed kim stoisz. Przed Królem Królów nad Królami – Świętym [Bogiem] JHWH – Błogosławiony On. Zawsze mam Boga przed sobą. To dar kobiety Hindy Cweth [Niech Żyje] ku czci Wszechobecnego i ku pamięci jej zmarłego męża. Nasz nauczyciel i rabin Szlomo Zalman Pelcman [Błogosławionej Pamięci] z miasta Kęty w roku 667 [=1907] według skróconej rachuby czasu.”
- druga posiada napis: "Ten dom modlitwy (Bet midrasz) został zbudowany (dedykowany) pamięci gebbaim (administratorów, opiekunów lub dozorców synagogi) – Jakira Singera (Zyngera) [Niech Żyje], Chaima Goldsteina (Goldsztajna) [Niech Żyje], Altera Neuberga (Nojberga) [Niech Żyje] w roku 5688 (= 1928) według dużej rachuby czasu”.





Zdjęcia: Slav, CC BY-SA 2.5 , via Wikimedia Commons