Strome wzniesienie porośnięte bukiem i modrzewiem, przecinane wąwozami. Punkt widokowy na starorzecze Odry w miejscu, gdzie uchodzi do niej Śląska Ochla.

Najstarszy rezerwat w dawnym woj. zielonogórskim, położony jest w dorzeczu Odry i jej lewobrzeżnego dopływu Śląskiej Ochli. Rezerwat stanowi fragment lasu porastającego strome zbocze. Las spełnia ponadto dużą rolę zabezpieczającą przed erozją gleby. Skład drzewostanu: buk 5, modrzew europejski 3, dąb 1, sosna 1, pjd. Brz, Lp, Gb, Sw w VI i VII kl., zwarcie pełne. Gleba lekko gliniasta, piaszczysta, średnio zbielicowana, porośnięta miejscami mchem i trawą o na ogół ubogim runie. Dominują siedliska BMś i LMś, ze zdecydowaną przewagą LMś.

Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych drzewostanu naturalnego porastającego strome zbocze krawędzi doliny Odry.

Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2017 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną.

Nie podlega ochronie międzynarodowej.




Opis skopiowano z wikipedii.
fot. No machine-readable author provided. Mohylek assumed (based on copyright claims)., CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons