Murowana świątynia została wzniesiona około 1434 roku, jednak już na początku XVII wieku wymagała gruntownego remontu. Prace remontowe zostały zrealizowane około 1607 roku, dzięki pomocy finansowej Rajskich, ówczesnych właścicieli wsi, i w tym samym roku kościół został konsekrowany pod wezwaniem św. Michała Archanioła i św. Walentego oraz św. Anny, która występuje w tytule kościoła w dokumentach z 1610 roku i 1711 roku. Podczas wojny północnej i w trakcie późniejszych niepokojów świątynia uległa częściowemu zniszczeniu. Przez kilkadziesiąt lat budowla była w ruinie. Runęło sklepienie beczkowe świątyni, woda lała się do środka niszcząc wnętrze. W 1745 roku kościół został ponownie wyremontowany, dzięki staraniom ks. Jana Kobierzyckiego, miejscowego proboszcza i równocześnie ówczesnego właściciela wsi. W 1760 roku notariusz ziemski kaliski Maciej Gliszczyński wystawił ołtarz z obrazem św. Macieja, który został sprowadzony z Rzymu.

Budowla jest murowana, wzniesiona z cegieł. Cały kościół opięty jest od zewnątrz trójuskokowymi szkarpami, między którymi są umieszczone wysokie okna zamknięte ostrołukowo, ozdobione w 1974 roku witrażami zaprojektowanymi przez H. Bożyka. Szczyt fasady zachodniej i wschodniej oraz szczyt zakrystii reprezentują styl późnogotycki i są rozczłonkowane otynkowanymi blendami, zamkniętymi łukiem półkolistym. Na dwuspadowym dachu, na skrzyżowaniu nawy z ramionami transeptu, znajduje się wieżyczka na sygnaturkę wzniesiona w 1867 roku. Wnętrze kościoła stanowi jedna nawa z prezbiterium nieco węższym i niższym w stosunku do niej. Świątynia została zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu. Od strony północnej do kościoła przylega dawna zakrystia nakryta sklepieniem kolebkowym i mieszcząca niewielki skarbczyk na piętrze, natomiast od strony południowej jest umieszczona kruchta, która została dobudowana w 1820 roku. Podczas przebudowy, wykonanej w latach 1917-1924 dzięki staraniom ks. Józefa Mężnickiego, do świątyni został dobudowany transept i zostało zmienione położenie prezbiterium. Zostało ono przeniesione ze wschodniej części kościoła do części zachodniej. W związku z tym, trzeba było wybić portal z wejściem do świątyni w szczytowej ścianie dawnego prezbiterium, w którym została umieszczona empora muzyczna z neogotyckim prospektem organowym z 1861 roku. Pod prezbiterium rozbudowanej świątyni znajduje się krypta z dwoma ozdobnymi kolumnami wykonana z piaskowca, w której zostali pochowani dziedzice Marchwacza.





Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Piotr Zdrowicki, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons