Fontanna została zbudowana w latach 1700-1701. Uznawana jest za jeden z najcenniejszych zabytków architektonicznych Nysy. Wykuta została przez nieznanego autora w sławniowickim marmurze. Stanowi dzieło dojrzałego baroku.

W formie artystycznej nyska fontanna przypomina włosi pierwowzór, lecz nie jest jej wierną kopią. Duża sadzawka zbudowana została na planie kwadratu, z zaokrąglonymi narożnikami w obramieniu o sarkofagowym wykroju. Balustrada otacza dużych rozmiarów trzon, na którym wyrzeźbiono cztery delfiny z otwartymi paszczami, zwrócone w cztery strony świata. W górnej części, od strony południowej znajduje się herb Nysy z inskrypcją SPQN 1701. Jest to data powstania fontanny.

Starożytni Rzymianie na frontonach wielu budowli umieszczali napis S.P.Q.R. - Senatus Populusque Romanus, czyli Senat i lud rzymski. Nawiązując do tej tradycji mieszkańcy Nysy wyryli inskrypcję S.P.Q.N. - Senatus Populusque Nissiensis - senat i lud Nyski.

Trzon zwieńczony jest czarą w kształcie muszli, na której znajduje się postać klęczącego Trytona, przedstawionego jako półczłowiek-półryba, z uniesionymi rękoma grającego na muszki. Jest to barokowy symbol harmonii i pokoju.

Mniejsza sadzawka w kształcie wydłużonego ośmioboku na zwężającej się podstawie łączy się z głównym zbiornikiem tworząc przejście w postaci dwóch płaskorzeźb delfinów oraz mosiężnego gargulca, także w kształcie delfina.

Nysa jest miastem o bogatej i zróżnicowanej architekturze sakralnej, przez wiele lat będące siedzibą biskupów wrocławskich. Niemniej jednak to właśnie ta fontanna najbardziej uzasadnia nadaną niegdyś miastu dewizę: "Śląski Rzym".


fot. Robert A.Mason, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons