Cerkiew została zbudowana w 1865, w miejscu starszej drewnianej cerkwi z 1630. Przebudowana znacznie w latach 1927-1932, po pożarze z 1925, który strawił część konstrukcji. Parafia należała do greckokatolickiego dekanatu dukielskiego, a po 1842 do dekanatu krośnieńskiego. W latach 1896-1926 administratorem parafii był ks. Jarosław Mironowicz, a w latach 1936-1944 - ks. Eugeniusz Uscki.

Na południowy wschód od cerkwi powstał cmentarz. W drugiej połowie XIX wieku wybudowano na nim dzwonnicę z kamienia łamanego z blaszanym daszkiem, jednak nie zachowała się ona do czasów współczesnych.

W okresie dwudziestolecia międzywojennego majątek cerkiewny liczył 15,56 hektarów pól, 1,13 hektara łąk, 1,73 hektara pastwiska i 0,16 hektara lasów, rozmieszczony on był w Bliziance oraz w sąsiedniej Gwoździance.

Od 1947 do czasu wzniesienia we wsi nowego kościoła w 1984 roku, użytkowana przez parafię Podwyższenia Krzyża Świętego w Bliziance.

Cerkiew w Bliziance jest świątynią orientowaną, o konstrukcji zrębowej, jednoprzestrzenną, w całości pokrytą gontem. Nad świątynią wznosi się jednokalenicowy dach z wieżyczką.

Na ścianach świątyni XX w. polichromia figuralna. Podczas ostatniego remontu, zanim skończyły się fundusze, udało się odnowić jedynie chór. Obok niego we wnętrzu znajdują się również organy, konfesjonały, ławki, oraz ikona Trójcy Świętej.

W 1926 roku do parafii grekokatolickiej należały miejscowości: Baryczka, Blizianka, Gwoździanka, Gwoźnica Górna, Jawornik, Lecka, Małówka, Niebylec, Połomia, Sołonka, Żarnowa. W Gwoździance znajdowała się filialna Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Gwoździance.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons