Budowla została wzniesiona z cegły z użyciem kamienia i jest otynkowana. Reprezentuje styl neogotycki. Składa się z nawy, trójbocznie zamkniętego prezbiterium, transeptu, zakrystii i przedsionka. Z przodu do nawy jest dobudowana kwadratowa wieża, przechodząca w najwyższej kondygnacji w ośmiokąt. Świątynia na zewnątrz opięta jest szkarpami. Nad skrzyżowaniem naw umieszczona jest wieżyczka na sygnaturkę z latarnią. Polichromię o motywach ornamentalnych wykonano w latach 1930-1931.

W ołtarzu głównym znajduje się obraz Maryi z Dzieciątkiem, w stylu renesansowym, powstały na przełomie XV i XVI wieku. Na zasuwie znajduje się obraz Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny z 1845 roku. Nad ołtarzem wisi krucyfiks w stylu barokowym oraz wizerunki Aniołów w adoracji. Tabernakulum w stylu modernistycznym. Dwa ołtarze boczne w stylu wczesnobarokowym pochodzą z 2. połowy XVII wieku. W prawym ołtarzu umieszczone są rzeźby świętych Piotra i Pawła oraz obrazy św. Józefa z XVIII wieku i Zwiastowania z XVII wieku. W lewym ołtarzu znajdują się rzeźby świętych Stanisława i Grzegorza oraz obrazy Ukrzyżowania powstałe w XVII/XVIII wieku i Chrystusa w Ogrojcu, być może z XVII wieku, przemalowany. Dwa ołtarze boczne w stylu neogotyckim powstały około 1900 roku. Kamienna chrzcielnica w stylu neogotyckim pochodzi z około 1935 roku. Ambona w stylu barokowym została wykonana w 2. połowie XVII wieku. W kościele znajduje się ponadto płyta nagrobna Piotra Nawojowskiego (zmarłego w 1593 roku), w stylu renesansowym, zdobiona jest płaskorzeźbioną postacią rycerza. Kilka neogotyckich epitafiów rodziny Stadnickich pochodzi z XIX wieku. W krypcie pod świątynią umieszczone są doczesne szczątki rodziny Stadnickich. W 1994 roku kościół wpisano do rejestru zabytków.





Zdjęcia Fmbar22, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons