Kaplica została wzniesiona głównie ze względu na potrzebę przechowywania ikon i cerkiewnych chorągwi niezbędnych do celebrowania lokalnych uroczystości obrzędowych takich jak wiejskie procesje czy święcenia pól. Zachowany częściowo unicki charakter kaplicy wskazuje na fakt, że kaplica w Socach mogła istnieć jeszcze w I połowie XIX wieku.

Kaplica jest zbudowana z drewna, salowa, orientowana z apsydą trójbocznie zamkniętą. Od frontu mała kruchta. Nad tylną częścią kaplicy kopułka z sześcioramiennym krzyżem.

We wnętrzu zachowało się unikatowe wyposażenie na które składają się m.in. niespotykane w prawosławiu dwa drewniane krucyfiksy – z których jeden pochodzi najprawdopodobniej jeszcze z okresu unickiego (XVIII – I połowa XIX w.). W kaplicy zachowały się ponadto XIX-wieczne ikony oraz neounickie oleodruki z okresu międzywojnia z widocznymi silnymi wpływami łacińskiego malarstwa religijnego.