Prawosławna cerkiew w Narwi odnotowywana jest w źródłach jeszcze w XVI wieku. Najstarsza świątynia funkcjonowała do II połowy XVIII wieku, gdyż ze względu na zły stan techniczny postanowiono zastąpić ją nową. Zachowane opisy wskazują, że w świątyni nie było wówczas ikonostasu, a w ołtarzu głównym znajdował się typowo zachodni wizerunek Matki Bożej Bolesnej. Ikonostas został wstawiony dopiero w 1868 roku.

Cerkiew została w latach 80. XIX wieku przeniesiona na cmentarz w Narwi a na jej miejscu wzniesiono nową. Działalność parafii zamarła w 1915 roku wskutek bieżeństwa. Ewakuowani ze wsi wierni zabrali ze sobą szczególnie czczone w cerkwi wizerunki, które już nigdy nie powróciły. W 1918 roku cerkiew ponownie została otwarta i jest nieprzerwanie czynna do dziś. W 1990 roku cerkiew została uszkodzona przez pożar, który zniszczył jej zabytkowe wnętrze.

Jest to cerkiew drewniana, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego. Szerokość transeptu jest równa szerokości nawy. Na skrzyżowaniu nawy głównej i bocznej znajduje się kopuła wsparta na bębnie. Z pomieszczeniem ołtarzowym łączy się absyda i dwa pastoforia. Do prostokątnego przedsionka przylegają dwa boczne pomieszczenia. Wejścia do świątyni zdobione są portykami z sześcioma kolumnami każdy.

W 1990 roku cerkiew została wpisana do rejestru zabytków.

Niemal identyczna cerkiew znajduje się na Białorusi - cerkiew św. Łukasza w Domaczewie.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Krzysztof Kundzicz / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)