Kościół został wybudowany w 1812 roku, zgodnie z założeniami reformy józefińskiej i poświęcony 3 maja 1823. W 1883 roku dobudowano babiniec. Na zlecenie Stefana Konopki w 1898 roku przebudowano wieżę, według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego.

Budynek postawiony stylu józefińskim, orientowany, murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z zaokrąglonym prezbiterium i czworoboczną wieżą w fasadzie. Po stronie południowej znajduje się kruchta, a po stronie północnej przy prezbiterium, zakrystia. Mury nawy głównej i prezbiterium wzmocnione są przyporami. Na kalenicy dwuspadowego dachu nawy znajduje się sygnaturka.
W 1898 roku według projektu architekta Sas-Zubrzyckiego podwyższono otynkowaną wieżę o jedną kondygnację, z cegły nie tynkowanej. Wieża nakryta jest czterospadowym przełamanym dachem.
Obok kościoła znajduje się murowana wolno stojąca dzwonnica.

Wystrój i wyposażenie
Ołtarz główny drewniany z bramkami, polichromowany, złocony, część środkowa nastawy ołtarzowej prawdopodobnie pochodzi z 2. ćwierci XVIII wieku a części boczne z XIX lub XX wieku;
ambona o cechach późnoklasycystycznych prawdopodobnie z 1812 roku;
całopostaciowe rzeźby św. Pawła i św. Piotra z drugiej połowy XVII, lub pierwszej połowy XVIII wieku. Pochodzą z poprzedniego, drewnianego kościoła;
ołtarz boczny jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem, drewniany, polichromowany, złocony z XVIII wieku;
drewniana chrzcielnica;
cztery zabytkowe dzwony: dwa z 1583 roku jeden z 1865 i powojenną sygnaturkę;
w 2012 roku z okazji 700-lecia parafii i 200-lecia rozpoczęcia budowy obecnego kościoła, mieszkańcy Głogoczowa ufundowali cztery nowe dzwony.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Zbigniew Czernik, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons