Budowa obecnej świątyni rozpoczęła się w 1676 roku od poświęcenia kamienia węgielnego przez biskupa Trzebickiego. Prace budowlane trwały długo a świątynia została konsekrowana dopiero w 1749 roku przez biskupa krakowskiego Andrzeja Stanisława Załuskiego. Świątynia była wielokrotnie odnawiana, m.in. w 1803 roku kiedy to została nadbudowana zakrystia południowa oraz w 1950 roku kiedy to została dobudowana zakrystia północna.

Jest to świątynia wzniesiona w stylu barokowym, wybudowana z kamienia i otynkowana. Budowla jest jednonawowa, posiada wydłużoną czteroprzęsłową nawę i węższe prezbiterium, zamknięte półkoliście. Przy prezbiterium od strony południowej znajduje się kwadratowa zakrystia oraz nowa przybudówka od trony północnej. Na zewnątrz ściany są rozczłonkowane podziałami pilastrowymi i zwieńczone obiegającym gzymsem konsolkowym. We fryzie pod gzymsem są umieszczone otwory strzelnicze, świadczące o obronnej funkcji świątyni. Fasada jest zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z podziałami ramowymi, w przyziemiu do wnętrza wchodzi się przez barokowy portal. Świątynia nakryta jest dachami dwuspadowymi z barokową wieżyczką na sygnaturkę z latarnią i baniastym dachem hełmowym. Wnętrze jest nakryte sklepieniami krzyżowymi opartymi na gurtach i spływającymi na filary przyścienne, podtrzymujące wydatny przełamujący się gzyms. Łuk tęczowy jest półkolisty i posiada belkę o ozdobnym wykroju z grupą Ukrzyżowania na globie ziemskim, w stylu późnobarokowym pochodzącą z przełomu XVII i XVIII wieku.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons