W Jastrzębiku jest więcej takich mofet. Ta uznana została za pomnik przyrody nieożywionej i otrzymała imię jej odkrywcy z 1938 roku, profesora Henryka Świdzińskiego. Gmina Muszyna udostępniła mofetę turystom, zamontowała tablice informacyjne, kładkę i schodni, a także obudowała dwa miejsca w których z wody wydobywają się gazy - "Bulgotka" i "Dychawka".

Mofeta im. prof. Henryka Świdzińskiego jest największą i najwydajniejszą w Polsce, pod względem wydobywającego się gazu. Ma powierzchnię ok. 25 m², a ilość wydobywającego się gazu szacuje się na około 10 m³ na minutę. Gaz w tym miejscu stale wydobywa się w postaci bąbelków. Gaz składa się głównie z dwutlenku węgla (95%), poza tym jest to azot, metan i  tlen. Dwutlenek węgla wydobywa się z bardzo dużych głębokości. Przenikając przez wodę nasyca ją, tworząc liczne w Jastrzębiku źródła wód mineralnych (m.in. źródło św. Łukasza), a w niektórych miejscach tworzy mofety. 

Nad mofetą giną owady, ptaki, zdarzały się także przypadki padania owiec. Dwutlenek węgla jest cięższy od powietrza, gromadzi się więc przy ziemi. Jeżeli nie rozdmucha go wiatr, zabija wszystkie unoszące się nad mofetą owady. Dwutlenek węgla wydobywa się nie tylko w mofetach, lecz także w wielu innych miejscach w Jastrzębiku i okolicach. Dawniej gromadzący się w piwnicach gaz był zmorą mieszkańców tych okolic. Zdarzały się przypadki śmiertelne, takie jak uduszenie się właścicielki jednej z takich piwnic oraz człowieka kopiącego studnię. 

fot. Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons