Autor
Opis
Zabytkowy kościół rzymskokatolicki wzniesiony w latach 1817–1820 w stylu klasycystycznym.
Na frontonie kościoła znajduje się napis: DIVO MARCELINO. Edward Raczyński chciał w ten sposób uhonorować ciotecznego kuzyna Marcelego Lubomirskiego, żołnierza napoleońskiego, poległego w 1807 roku w czasie oblężenia Sandomierza.
Architektonicznym pierwowzorem dla tej świątyni była świątynia rzymska, zwana Maison Carrée, wybudowana w I w. p.n.e. w Nîmes, we Francji.
Fronton kościoła jest ozdobiony kolumnami, natomiast elewacje boczne półkolumnami w porządku korynckim, w tzw. układzie "pseudoperipteros" (peripteros – z łac. otoczony jednym rzędem kolumn). Żeliwne elementy budowli – czyli bazy i kapitele kolumn, fryz, posągi lwów i antaby na drzwiach – zostały odlane w Rogalinie przez hrabiego Raczyńskiego. Kościół jest podzielony na dwie kondygnacje. Górna o dekoracji klasycystycznej spełniała rolę kaplicy pałacowej, a obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego, w dolnej umieszczone jest mauzoleum. W górnej części budowli ołtarz główny został wykonany i ufundowany w 1832 roku. Mozaikowe antepedium wykonał Franciszek Lanci. Wykonane zostało z takiego samego materiału jak antepedium umieszczone w Złotej Kaplicy w katedrze w Poznaniu. Fryz, który otacza wnętrze kościoła, przedstawia orły zwrócone parami ku sobie z rozpiętą girlandą. Motyw ten ma symbolizować bohaterskiego ducha Marcelego Lubomirskiego. Po lewej stronie drzwi głównych na ścianie jest umieszczona płaskorzeźba z białego marmuru z 1880 roku przedstawiająca Marię z Krasińskich Raczyńską, pierwszą żonę Edwarda Aleksandra, z dwojgiem dzieci.
W dolnej części kościoła – czyli mauzoleum – są umieszczone trzy sarkofagi, w których pochowani są: prezydent hrabia Edward Bernard Raczyński, Konstancja i Roger Raczyńscy. Oprócz tego na ścianach mauzoleum są umieszczone tablice nagrobne, m.in. tablica, za którą jest pochowane serce hrabiego Edwarda Raczyńskiego fundatora tejże budowli.
Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Aneta Pawska, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Architektonicznym pierwowzorem dla tej świątyni była świątynia rzymska, zwana Maison Carrée, wybudowana w I w. p.n.e. w Nîmes, we Francji.
Fronton kościoła jest ozdobiony kolumnami, natomiast elewacje boczne półkolumnami w porządku korynckim, w tzw. układzie "pseudoperipteros" (peripteros – z łac. otoczony jednym rzędem kolumn). Żeliwne elementy budowli – czyli bazy i kapitele kolumn, fryz, posągi lwów i antaby na drzwiach – zostały odlane w Rogalinie przez hrabiego Raczyńskiego. Kościół jest podzielony na dwie kondygnacje. Górna o dekoracji klasycystycznej spełniała rolę kaplicy pałacowej, a obecnie pełni funkcję kościoła parafialnego, w dolnej umieszczone jest mauzoleum. W górnej części budowli ołtarz główny został wykonany i ufundowany w 1832 roku. Mozaikowe antepedium wykonał Franciszek Lanci. Wykonane zostało z takiego samego materiału jak antepedium umieszczone w Złotej Kaplicy w katedrze w Poznaniu. Fryz, który otacza wnętrze kościoła, przedstawia orły zwrócone parami ku sobie z rozpiętą girlandą. Motyw ten ma symbolizować bohaterskiego ducha Marcelego Lubomirskiego. Po lewej stronie drzwi głównych na ścianie jest umieszczona płaskorzeźba z białego marmuru z 1880 roku przedstawiająca Marię z Krasińskich Raczyńską, pierwszą żonę Edwarda Aleksandra, z dwojgiem dzieci.
W dolnej części kościoła – czyli mauzoleum – są umieszczone trzy sarkofagi, w których pochowani są: prezydent hrabia Edward Bernard Raczyński, Konstancja i Roger Raczyńscy. Oprócz tego na ścianach mauzoleum są umieszczone tablice nagrobne, m.in. tablica, za którą jest pochowane serce hrabiego Edwarda Raczyńskiego fundatora tejże budowli.
Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Aneta Pawska, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Mosina, wielkopolskie