Park znajduje się na południe od Poznania, w trójkącie miast: Mosina, Stęszew, Luboń. W Parku utworzono 18 obszarów ochrony ścisłej o łącznej powierzchni 260 ha. Chronią one rozmaite formy polodowcowego krajobrazu oraz najbardziej naturalne zbiorowiska roślinne i związane z nimi zwierzęta. Wraz z otuliną powierzchnia Parku wynosi 14 840 ha. Siedziba dyrekcji Parku mieści się w Jeziorach, nad jeziorem Góreckim - w centralnej części Wielkopolskiego Parku Narodowego. Do Jezior prowadzi droga nazywana Geiserówką. Park odwiedza ponad milion osób rocznie.

Wielkopolski Park Narodowy obejmuje ochroną krajobraz polodowcowy i typowe dla niego formy ukształtowania terenu: morenę denną i czołową, drumliny, ozy, parowy, wydmy i różne formy jezior: rynnowe, kociołki, odpływowe i bezodpływowe. Jeziora są częściowo lub nawet całkowicie otoczone lasem. Największym z głazów narzutowych jest Głaz Leśników o obwodzie 10,5 metra.

W latach 80. XX wieku inwentaryzacje wykazały na terenie parku ponad 900 gatunków roślin naczyniowych, 276 grzybów, 170 mchów i 120 porostów. Władze Parku Narodowego dążą również do przekształcenia istniejących lasów tak, by osiągnęły postać bliższą naturalnej.

Fauna Parku charakteryzuje się dużym bogactwem gatunków należących do rozmaitych grup systematycznych. Dominują gatunki środkowoeuropejskie i eurosyberyjskie. Najbogatsza jest fauna bezkręgowców, wśród których dominują owady – ponad 3 tys. gatunków. Lasy obfitują w chrząszcze. Miejsca suche i ciepłe zasiedlają owady prostoskrzydłe, takie jak świerszcz polny czy pasikonik zielony oraz błonkoskrzydłe, do których należą m.in. mrówka rudnica. Na obszarze Parku występuje ponad 40 gatunków ssaków. Spotkamy tu nasze najmniejsze ssaki - ryjówki. Wśród drapieżników występują m.in. lis, borsuk, kuna leśna. Wśród gadów: jaszczurka zwinka i żyworodna, padalec, zaskroniec i gniewosz plamisty. Żyją tu także rozmaite gatunki nietoperzy, gryzoni, jelenie, dziki i sarny.
Na terenie Parku żyje 227 gatunków przelotnych i lęgowych ptaków. Spośród rzadko spotykanych wymienić należy: dzięcioła czarnego, kraskę i zimorodka. Z drapieżnych zauważyć można kanię czarną, myszołowa zwyczajnego i błotniaka stawowego. Na jeziorach często można spotkać cyrankę, cyraneczkę, kaczkę krzyżówkę i perkoza dwuczubego. Na Wyspie Zamkowej od 2005 roku widywane są także kormorany.

Obszar Wielkopolskiego Parku Narodowego obejmuje 18 obszarów ochrony ścisłej:
1. Suche Zbocza (3,54 ha) – subkontynentalny bór świeży, z domieszką dębu
2. Bagno Dębienko (21,23 ha) – roślinność bagienna oraz ostoja ptaków
3. Bór Mieszany (5,79 ha) – kontynentalny bór mieszany przekształcający się w dąbrowę
4. Jezioro Góreckie (64,86 ha) – krajobraz jeziora rynnowego wraz z florą i fauną związaną ze środowiskiem wodnym
5. Grabina im. prof. Adama Wodziczki (5,79 ha) – najbardziej pierwotny drzewostan parku z dużym udziałem grabu
6. Jezioro Budzyńskie (21,73 ha) – krajobraz jeziora i efekty sukcesji ekologicznej)
7. Las Mieszany na Morenie (13,54 ha) – dąbrowa na kwaśnych glebach licząca ok. 100 lat
8. Nadwarciański Bór Sosnowy (12,64 ha) – bór sosnowy strefy suboceanicznej
9. Jezioro Skrzynka (6,90 ha) – roślinność zarastającego jeziora: mszar torfowy, grzybień biały, grążel żółty, rosiczka)
10. Pod Dziadem (13,70 ha) – bór mieszany, dębowo-sosnowy
11. Zalewy Nadwarciańskie (5,51 ha) – flora obszarów regularnie podtapianych
12. Pojniki (13,63 ha) – oczka wodne ze stokami porośniętymi lasem mieszanym
13. Puszczykowskie Góry (9,73 ha) – stromy fragment wysoczyzny morenowej z ok. 100-letnim drzewostanem
14. Jezioro Kociołek (8,50 ha) – jezioro polodowcowe w typie kotła eworsyjnego, z pomnikowymi drzewami w otoczeniu
15. Czapliniec (4,01 ha) – bór sosnowy ze stanowiskiem żerowania czapli siwej
16. Trzcielińskie Bagno (38,14 ha) – miejsca lęgowe ptactwa wodnego i błotnego, powiększony (w 1997: 29,68 ha)
17. Świetlista Dąbrowa (5,19 ha) – świetlista dąbrowa i kontynentalny bór mieszany na terenach morenowych
18. Sarnie Doły (2,84 ha) – mszary torfowiskowe i oczka wodne





Zdjęcia: MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons