Na skutek katastrofy w 1818 roku zawaliła się wieża kościoła, której ślady można zobaczyć na zachodniej elewacji. W XIX wieku zostały zrekonstruowane korony murów nawy i rozbudowano szczyt wschodni. W 1820 roku został zbudowany drewniany beczkowy strop nad nawą, jego polichromia została przemalowana w XX wieku i jest wyjątkowym przykładem klasycystycznej malatury. Średniowieczna architektura jest wzbogacona późnobarokowym wyposażeniem z dekoracją akantową i rokokową. Główny ołtarz zdobi obraz patrona kościoła Michała Archanioła oraz posągi św. Piotra i Kazimierza. W górnej kondygnacji został uwidoczniony chrzest Chrystusa. Ołtarz w nawie południowej jest ozdobiony obrazem Madonny z Dzieciątkiem wręczającej różaniec św. Dominikowi, powyżej znajduje się obraz Ecce Homo. W ołtarzu w nawie północnej znajduje się obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, powyżej znajduje się Męczeństwo św. Sebastiana, z kolei w zwieńczeniu obraz św. Marii Magdaleny. Wspaniała ambona w stylu rokokowym, charakteryzuje się bogactwem zwieńczenia baldachimu z posągiem anioła trzymającego tablice Dekalogu.

W 1962 roku kościół wpisano do rejestru zabytków.





Zdjęcia: Polimerek, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons