W w latach 1772–1773 przebudowano go w duchu baroku, dodając barokową wieżę. Do 1945 była to świątynia protestancka (parafia ewangelicka powstała we wsi 17 listopada 1579). Następnie została przejęta przez katolików i wyremontowana w 1961 (oddzielono wtedy ambonę od ołtarza). Duszpasterstwo początkowo prowadzili księża z Rynu, Giżycka i Miłek. W 1958 duszpasterz zamieszkał w Rydzewie. Dekret erekcyjny parafii wydał biskup Tomasz Wilczyński 28 marca 1962.

Obecnie, wzniesiona na planie prostokąta, trójnawowa świątynia posiada cechy gotyku i baroku. Fundamenty wykonano z kamienia, ściany z cegły palonej.

Nawa główna kryta jest sklepieniem kolebkowym, natomiast nawy boczne płaskimi stropami. Do najcenniejszych elementów wyposażenia należą:

architektoniczny ołtarz główny z 1600 o trzech kondygnacjach,
drewniane drzwi zakrystii pochodzące z 1591, na których od strony nawy wyrzeźbiono słowa proroka Izajasza wraz z odniesieniem do Listu św. Pawła do Galatów,
drewniane drzwi kruchty z wyrytymi cytatami z Biblii (prawdopodobnie XVIII wiek),
ambona barokowa z 1630,
puncowana, brązowa misa chrzcielna (XVII wiek),
ławka kolatorska fundatora świątyni Mikołaja Bogaczewskiego i jego potomków (XVII wiek).
Pierwszy dzwon został zainstalowany w 1604, ale ze względu na fakt, że do 1773 kościół nie posiadał dzwonnicy, nie wiadomo, gdzie pierwotnie był zawieszony. W 1944 został wywieziony przez Niemców i obecnie wisi w kościele w Quackenbruck.

Przy kościele posadzono w 2016 dąb pamięci majora Tadeusza Blicharskiego, zamordowanego przez NKWD w Charkowie.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons