Początki hodowli sięgają 1976, kiedy sprowadzono cztery żubry z Puszcz Boreckiej i Białowieskiej. Obecnie (2009) w zagrodzie przebywa sześć do dwunastu osobników, każdego roku przychodzi na świat 1-2 cieląt. Co jakiś czas wprowadza się w stado żubry-byki z zewnątrz, aby zapobiec zbyt bliskiemu pokrewieństwu. Zaraz po urodzeniu cielętom nadawane są imiona, wpisywane do Księgi Rodowodowej Żubrów. Imiona żubrów urodzonych w Polsce rozpoczynają się sylabą "Po-" (POLAND).

Wyhodowane zdrowe osobniki są przekazywane do innych stad. Żubry nizinne wolińskie nie żyją na wolności, nie pozwala na to zbyt uboga baza żywieniowa tamtejszych lasów. Rejon kwarantanny o powierzchni 0,5 ha przeznaczony jest dla nowo sprowadzanych osobników oraz dla żubrów z podejrzeniem choroby.

W części udostępnionej turystycznie (wstęp płatny) wzdłuż ogrodzenia znajdują się widokowe pomosty i tablice poglądowe o poszczególnych gatunkach. W wyodrębnionej zagrodzie żyją sarny i dziki, są to zwierzęta chore lub osierocone. Kiedy odzyskają siły witalne, wypuszczane są na wolność. W specjalnych wolierach przebywają ptaki drapieżne: bieliki i puchacze – między innymi bielik Jurand, który wylągł się ślepy i ma pozostać w zagrodzie na zawsze.

Zwierzęta w wolińskiej zagrodzie mają zapewnioną stałą opiekę, także weterynaryjną.

Frekwencja zwiedzających Zagrodę Pokazową Żubrów kształtuje się na poziomie ponad 160 tysięcy turystów rocznie.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. I, Matio, CC BY-SA 3.0 , Wikimedia Commons