Historia górnictwa rud cyny na tych terenach sięga XVI wieku, największe wydobycie szacuje się na XVI i XVII wiek. Rozwój został zahamowany przez wybuch wojny trzydziestoletniej.

Kolejne próby eksploatacji złóż miały miejsce od drugiej połowy XVII wieku do początku XIX wieku, jednak nie przynosiło to oczekiwanych rezultatów. Z tego powodu postanowiono wykuć sztolnię św. Leopolda, w której w latach 1790-1792 wydobywano rudę kobaltu. Ponowne zainteresowanie obiektami datuje się na lata 1939-1945, kiedy to władze niemieckie prowadziły badania złóż oraz na okres po II wojnie światowej. Wówczas w latach 1948-1950 prowadzono rewizję dawnych wyrobisk pod kątem mineralizacji uranowej.

Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku podjęto starania o utworzenie ścieżki turystycznej "Śladami dawnego górnictwa kruszców". Prace rozpoczęto w 2010 roku i zakończono w 2013 roku.
W wyniku przeprowadzonych prac wykonano ścieżkę „Geopark-Śladami dawnego górnictwa kruszców”, w skład której wchodzi "Kopalnia św. Jana", 12 naziemnych stanowisk i 3 punkty widokowe.
Znajduje się tutaj także ścieżka naziemna prowadząca wzdłuż pozostałości nieczynnych obiektów górniczych o długości 8 km.




Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Przemysław Woźnica [CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)]