Pałac powstał w XVIII wieku w wyniku przebudowy istniejącej wcześniej w tym miejscu siedziby rycerskiej. Po 1763 roku dokonano przebudowy budynku, w trakcie której nadano mu cechy renesansowe. W latach osiemdziesiątych XVIII wieku zabudowano barokowe krużganki i przerobiono wnętrza pałacu. W 1777 roku zbudowano wieżę, a w latach dwudziestych XIX wieku nadano pałacowi formę neoklasycystyczną. W 1821 roku wstawiono nowy portal. Po II wojnie światowej pałac przeszedł w zarząd państwowy PRL; wykorzystywany jako Dom Związku Artystów Scen Polskich. Obecnie jest własnością prywatną.

Pałac został wzniesiony w stylu klasycystycznym; stanowi czworoboczny budynek z wieżą; prawdopodobnie w swoich murach kryje fragmenty starszych, XVI- i XVII-wiecznych założeń.
Zabytek jest częścią zespołu pałacowego, w skład którego wchodzi jeszcze duży park, wokół pałacu, w parku m.in. fontanna; oficyny i zabudowania gospodarcze, znajdują się w otoczeniu pałacu, wykorzystywane jako składy i mieszkania: pawilon ogrodowy z pierwszej ćwierci XIX w.; oficyna ze stajnią z pierwszej ćwierci XIX w.; stajnia ze spichrzem z pierwszej ćwierci XIX w.; wozownia z pierwszej ćwierci XIX w.; kuźnia z pierwszej ćwierci XIX w.






Opis skopiowano z wikipedi.